[color=green]Tούντην γλυκασιάν
που ‘πέψεν ‘πόψε ο Θεός
κάμνει τες ψυσιές να μερεύκουν …
Τούτη η νοθκιά η δροσερή
που χαδεύκει τα μάουλα
αναστήνει το πλάσμαν…
Κόμα τζιαι τούτη η μουσική
που βγκαίνει που την δοξαμένην
κάμνει σε να πιστεύκεις πως
ο Θεός εν τζιαμαί
τζιαι δκυα τες ορμήνειες …
Τζιαι τζείντο τ’ άστρον
που βουτά που τους ουρανούς
θαρκέσαι πως εννά ππέσει
φωτοστέφανον πας την εκκλησιάν…!
Οξά άραγες κάτι μας μηνά
ο Θεός με τούντο άστρον
που πέφτει…;
