| |
Αναρωτιέστε…
πως περ-πατώ πάνω απ’ τα κεφάλια σας…
σας σαγηνεύω σαν μια μικρή ιστορία…
κι ύστερα φεύγω…
πάντα φεύγω…
γερνάτε εύκολα…
δεν αντ-έχεται την νιότη μου…
τρομάζετε στα επικίνδυνα άλματα…
στους παλμούς που συν-αγωνίζονται το φως…
Δεν αναρωτηθήκατε…
καθηλωμένοι στο άδειο κρεβάτι…
στην κάμαρη με τα κλειστά παραθυρόφυλλα…
ότι δεν ξεσκονίσατε ποτέ τις σκέψεις σας …
απαξιείτε να χτενίσετε τα μαλλιά σας στην βροχή…
ονειρεύεστε θολά τον έρωτα…
με οργασμούς φυγής…
Αναρωτιέστε…
γιατί δεν έχω μόνιμη πατρίδα…
μετανάστης του χρόνου…
οργώνοντας τους πλανήτες…
καπηλεύοντας την ετερό-φωτη λάμψη…
εξουθενώνοντας τις ηδονές…
λεηλατώντας τις πενιχρές αποταμιεύσεις σας…
κι ύστερα φεύγω…
πάντα φεύγω…
Αναρωτιέστε ακόμη…
πλανεύω τον έρωτα…
χτυπώντας κόκκινο στις φλέβες…
εξιτάρω τους κοιμισμένους πόθους…
ξυπνώ τις επιθυμίες…
ερωτοτροπώντας με νίκες τα κορμιά σας…
κι ύστερα φεύγω…
πάντα φεύγω…
γιατί η Ψυχή μου είναι αγέραστη…
κρύβει ένα παιδί…
ακούραστο στο παιχνίδι…
με λαίμαργο στόμα…
αναγεννημένη αφή…
πρόστυχες αισθήσεις…
Κι εσείς…
γερνάτε ξεφυλλίζοντας έναν ονειροκρίτη…
εγκλωβισμένοι σε κίτρινα φύλα…
κουράζεστε…
κι όταν σας διδάσκω κρύβεστε…
δεν αντέχετε να με συγ-κατοικήσετε…
είστε ζωντανοί νεκροί…
κι εγώ ένα αλήτης της Ζωής…
ένας ποιητής που ίσως γουστάρετε…
μα δεν έχετε την μαγκιά…
να τον αγκαλιάζετε μόνιμα…
σε κάθε ανατολή…
σε κάθε νύχτα…
δεν αντέχουν τα όνειρα σας…
κι οι υπο-σχέσεις σας αρρωσταίνουν…
Αυτός είναι ο λόγος…
που πάντα...
Φεύγω…
Στέλιος Κ.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
