| |
Σκιές αλυχτούν στης μέρας την κόψη
Ώσπου να αλλάξει ο καιρός και να γυρίσει ο ήλιος στη θέση που του ορίστηκε.
Ας προχωρήσουμε μαζί μέχρι το ηλιοβασίλεμα
Να αγναντέψουμε των σύννεφων το γκρι
Κι ας τελειώσει η μέρα καθώς τα ρούχα μας θα πετάμε στα σκαλιά της πλατείας.
Φτάσαμε στο χείλος της πηγής και το νερό είχε στερέψει, θυμάσαι;
Στης μοίρας τις παλάμες δεν χαράσσονται γραμμές
Κι αυτό το γραμμένο που περιμένει τη μέρα της αποκάλυψης
Αν δεν έρθει το φως, δεν θα το δούμε, δεν θα το δούμε.
Πες μου λοιπόν, τι ψάχνεις;
Μιας στιγμής η απουσία μπορεί να σε πλανέψει
Και οι ευχές ανεβαίνουν σιγά σιγά προς τα πάνω
Σαν μελωδίες που μπερδεύονται μεταξύ τους.
Ποια θα ξεχωρίσει;
Θα θελα να ξέρα τι ψάχνεις σ’ αυτόν τον άψυχο κόσμο
Που δεν μετρά συμβολές,
Μονάχα νομίσματα γυρισμένα που παίζουν την ευτυχία σου και γυρίζουν
Σαν ογκόλιθοι στις γωνιές του μυαλού σου.
Τί περιμένεις στις ουρές αναμονής όταν το έργο έχει αλλάξει;
Ας προχωρήσουμε μαζί μέχρι το ηλιοβασίλεμα
Κι ας μην έρθουν άλλες μέρες τα γέλια μας να φωτίσουν
Κι ας μας βρουν τα σημάδια των καιρών ξαπλωμένους να περιμένουμε
Το χάραγμά τους.
Να ξερα μονάχα τι προσμένεις τις νύχτες που σκεπάζεσαι με υάκινθους και χρυσά στεφάνια.
Τα κάγκελα μπροστά σου διάπλατα σε κοιτούν
Να ανασαίνεις το ατσάλι.
Ανοίξαν πια οι πόρτες μ’ ακούς; Τι περιμένεις;
Το αίμα σου πίνουν σε ποτήρι σκαλιστό κι έχουν για δείπνο τη συμπόνια σου.
Πώς μπορείς και τους κοιτάς;
Στις χούφτες σου μένει το σχήμα ενός άστρου που σου πήραν
Κι ας το κρατούσες φυλαχτό να συντροφεύει τα όνειρά σου.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
