Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Αχ πικρή ζωή
 
Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
130610 Τραγούδια, 269428 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Αχ πικρή ζωή
 Ποίημα του Νίκου Ζώρη αφιερωμένο στη μνήμη του Αντώνη Περρή και της μητέρας του, οι οποίοι δεν άντεξαν το δράμα της ζωής που ζούσαν και αυτοκτόνησαν το πρωί της 24ης Μαϊου 2012, πέφτοντας απ’ την ταράτσα της πολυκατοικίας τους στο Μεταξουργείο.
 


Αχ πικρή ζωή, μ’ έκανες να κάνω αυτό που δεν ήθελα να κάνω
ενώ από σένα ήθελα μόνο το διαφορετικό κι όχι το παραπάνω.
Να χαίρομαι ήθελα της μάνας φύσης το πρωινό δροσοστάλαγμα
κι όχι σε κτίρια πληκτικά, να ’μαι φυλακισμένος απ’ το χάραμα.

Αχ πικρή ζωή, μ’ έμπλεξες στου κόσμου αυτού την προστυχιά
μέσα σε τούτο το τοπίο το θολό, ομίχλη παντού και καταχνιά.
Να καταγίνομαι μ’ ανθρώπους τιποτένιους, με μικροπράγματα
ενώ εγώ ήθελα να χαίρομαι της φύσης γύρω μου τα μικροθαύματα.

Αχ πικρή ζωή, μ’ έβαλες να ζω μέσα σ’ αυτή την παραζάλη
που για να ’χω αυτά που δικαιούμαι, χρειάζεται παρακάλι.
Χρειάζεται υποκρισία και λοξοδρόμημα, ω τι παραφροσύνη
ενώ εγώ ήθελα να χαίρομαι μονάχα τ’ ουρανού την απεραντοσύνη.

Αχ πικρή ζωή, μ’ ανάγκασες ν’ ακούω λόγια ανεμάρπαστα,
να βλέπω ολόγυρά μου να κυριαρχούν άτομα τυχάρπαστα.
Μ’ έκανες να μετέχω σ’ αυτής της κοινωνίας την κατρακύλα,
να συντελώ κι εγώ στην κατάπτωση, στην κατάντια, στη σαπίλα.






 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 7
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Συναισθήματα - Εικόνες
      Ομάδα
      Ελεύθερος στίχος - Ποίηση
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

 
zanneiotisa
25-05-2012 @ 11:17
Αχ πικρή ζωή, μ’ έκανες να κάνω αυτό που δεν ήθελα να κάνω
ενώ από σένα ήθελα μόνο το διαφορετικό κι όχι το παραπάνω.

Σχεδόν πάντα , όλοι μας θελουμε το διαφορετικό !!!! ::sad.:: ::cry.::
monajia
25-05-2012 @ 11:50
Αχ πικρή ζωή, μ’ ανάγκασες ν’ ακούω λόγια ανεμάρπαστα,
να βλέπω ολόγυρά μου να κυριαρχούν άτομα τυχάρπαστα.
Μ’ έκανες να μετέχω σ’ αυτής της κοινωνίας την κατρακύλα,
να συντελώ κι εγώ στην κατάπτωση, στην κατάντια, στη σαπίλα.


::rock.:: ::rock.:: ::rock.::
jota gerogiorgi
25-05-2012 @ 15:42
πικρή η ζωή πολλές φορές....κι εμεις ..που είμαστε;εχουμε γινει απομακροι,σχεδον αδιάφοροι κι όταν αντιληφθούμε το πρόβλημα..είναι ήδη αργά...πόση αλήθεια στον τελευταίο στίχο σου..
να συντελώ κι εγώ στην κατάπτωση, στην κατάντια, στη σαπίλα.
::no.:: ::rock.:: ::rock.::
Tessi
25-05-2012 @ 15:47
::yes.:: ::yes.:: ::yes.::
ΑΝΑΜΠΕΛ
25-05-2012 @ 18:41
::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
jilan
25-05-2012 @ 22:49
::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
AETΟΣ
26-05-2012 @ 05:49
........................

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο