| |
Κιθάρες σπασμένες εκεί στη θάλασσα
κι οι ωκεανοί μαύρα κύματα να ρίχνουν
απ' το γαλάζιο τ' ουρανού που μαύρισε.
Και το δάκρυ της εκεί..
Να συμπληρώνει τα ρεύματα,
να πληθαίνει τον πόνο,
να ταράζει ψυχές,
-αλυσοδεμένες με το είναι της-
μα πιο πολύ τη δική της.
Θρύψαλα ενωμένα εκεί στη θάλασσα,
στο καλοκαίρι που δε φάνηκε ποτέ,
εκεί κοπήκανε..
Ανισόρροπα πλεούμενα
στην κόγχη αυτή βυθιστήκανε.
Ύστερα ξαναβγήκανε
όταν η αυγή άρχισε να χαράζει.
Όπως τα πουλιά φεύγουνε
έτσι κι αυτή χάθηκε αποβραδίς.
Μάτια προδομένα εκεί στη θάλασσα
ναυαγήσανε, μουντζουρωθήκανε.
Μαύρα κι αυτά όπως τα κύματα
σκούρα κι αυτά σαν τα ουράνια,
βυθισμένα κι αυτά όπως οι ψυχές,
-αλυσοδεμένες με το είναι της-
μα πιο πολύ με τη δική της.
Και το δάκρυ της εκεί..
Συντροφεύει τα ρεύματα του πόνου.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
