| |
[align=center]Σκοτεινιασε ο ουρανος κι η νυχτα ξεπρωβαλλει,
τον ηλιο διωχνει μακρια και πιανει το φεγγαρι.
Μπρος τον καθρεφτη μια μικρη συνεχεια ομορφαινει,
το ασπρο φορεμα φορει και απ την πορτα βγαινει.
Απεναντυ σε μια γωνια στεκει ενα παλικαρι,
τα ματια της τα γαλανα τον εχουνε πεθανει.
Κανει να τρεξει προς τα κει και να την αγκαλιασει,
μα, δυο φορες το σκεφτετε το δρομο πριν περασει.
Αν καποιοι απ τη γειτονια ανταμα του τη δουνε,
θα την κακολογησουνε, ποιος ξερει τι θα πουνε.
Μα η αγαπη του για αυτη ειναι τοσο μεγαλη,
τιποτα δεν τον σταματα και τρεχει και την πιανει.
Στα χερια του την εκρατα, τη σφυγγει μη τη χασει,
ο ερωτας τον χτυπησε τα παντα εχει ξεχασει.
Αυριο πρωι πρωι στον κυρη της θα παει
κι εκει αντρικια θα του πει οτι την αγαπαει. [/align]
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
