| |
Μετρώ τα βήματα που σέρνει ο χολός,
και συ το πόνο μου σα να'ναι όβολος,
στου στερνού τη θλιβερή κουβέρτα.
θυμάσε που καθόμασταν στου φεγγαριού τη ράχη?
και σου'πα το σινιάλο του παιδιού πάνω στις ράγες,
και μ'αντάρα,πλάνη μοίρα σε φοβίζει,
σα κορασίδα μπρος σε σκύλο άγριο που γαβγίζει.
Και τώρα μόνη στο μετάξι τυλιγμένη,
τρώς το χαβιάρι απο μπελούγκα και μια μπύρα,
που ξέφυγε και γλίστρησε απ'τη παλία συνήθια,
και μια πίπα όπως πάντα για τη παλιά φιλία....
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
