| |
σου ειπα πως θα παω στον παραδεισο
κι εσυ πηγες σε ερημους τοπους
δεν περιμενα να φτασεις στην αβυσσο
των ονειρων που χαθηκες μονη
σου ειπα πως αν εισαι στην κολαση
θα ξεχαστεις απ το αιμα του ποθου
και περιμενα αν εφτασες το ονειρο
παρα λιγο δεν σε αφησαν λογιοι
σε ποταμια που το αιμα σου χυθηκε
με τραγουδια να υμνουν το ονομα σου
ανταμωσαν τα λογια που χαθηκες
σε ταξιδια της δυνης σου παλι
παρακαλεσες να ηταν τοσα και κρατησες
μια συνηθεια που δεν εχεις ξεχασει
μια αντιδραση που μονη σε αφησε
ενα ονειρο που δεν θελεις να φτασεις
τραβα τωρα σε προσταζει η κολαση
σε ξερα μονοπατια που ραβεις
σου ανοιξαν τις πυλες σου και οργωσες
οι φωτιες να σου καινε τα παθη
τοσα οσα απο μονη σου εσπειρες
με καρπους απ το αιμα του δαντη
πιο βαθεια μες την θλιψη σου σκορπισες
να αγκιζεις της μητρας την ραχη
θα περασεις σε ορκους που χωρισες
να νομιζουν πως γυρισες παλι
αλλα εσυ μες την μπορα τους ξοδεψες
να γλυτωσεις μην γυρισουν και αλλοι
παραμυθια που ολα τα χωρεσες
και μοιραζεσαι μες του λογου την ζαλη
να ενωσεις τα κομματια που βρωμισες
και να βγαλεις αγκαθια μην χασεις
too dimitris aspiotis
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
