| |
"-Σβήσου!" με πρόσταξε η Στιγμή η πανδαματόρισσα
και στης αβύσσου , ωχρός, ερίχτηκα τ' αχείλι.
Κι ω! 'σείς τρελά και μόνα,ωραία παιδιά που ιστόρησα
μακριά απ' της δόξας το μαρμάρινο αντιστύλι,
μονάχα εσείς δακρύων μαντήλια επικροσείσατε
καθώς στη ρίζα η σφαίρα εχώθη του κροτάφου
κι εσείς κρινάκια λυπημένα που εσιγήσατε
πριχού στην κρύα την αγκαλιά χαθώ του τάφου.
Πάνωθε ο αιθέρας, με τις κάργες που επετούσανε
πικρά εριμάριζε, βαρύς και γκρίζος όντας .
Κάτωθε οι σκώληκες τα δόντια τους τροχούσανε
ίσια θωρώντας με βουβοί κι αδημονώντας.
Κι έψηνε ο ήλιος τα στενά τα Πρεβεζιάνικα
μήνα Αλωνάρη, και τα δάκρυά σας, βρύση,
τα πένθιμά σας μαύρα εβρέξαν' κοντομάνικα,
τρελά και μόνα ωραία παιδιά που 'χα ιστορήσει .
Ορχομενός / Καλοκαίρι του 1998
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 5
| | | | | | | |
|
