| |
Δεν σου παν, τα μαύρα, κι’ότι σ’αρρωσταίνει
Καίγεται η καρδιά σου, όταν έξω βγαίνει
Κόσμημα στο στήθος, πέτρα που βαραίνει
Έχεις για ελπίδα, αγωνία κρυμμένη
Κίτρινη η σκέψη, που σε παρασέρνει
Άγρια η χαρά σου, τη ψυχή σου δέρνει
Σπίτι η θάλασσά σου, πολιτεία κλεμμένη
Το φτερούγισμά σου, πες μου τι σημαίνει
Ψάξανε να μάθουν, τι σε ανασταίνει
Ποια αρχαία κρύπτη, σ’όνειρο δεμένη
Άστατη ιστορία, στους καιρούς δοσμένη
Μοναξοιά χαμένη, πες μου τι σημαίνει
Έλληνας σημαίνει , φως που περιμένει
Έλληνας σημαίνει, ό, τι δεν πεθαίνει
Άφθαρτο το χώμα, που σε υπομένει
Έκοψες τη ρίζα, με την οικουμένη
Πείσμα να κερδίσεις, σε ζαριά στημένη
Το ανάστημά σου, ίσκιο περιμένει
Το μυαλό ποτίζεις, σε πηγή χαμένη
Στο κενό χορεύεις, ζεμπεκιά θλιμμένη
Η αναπνοή σου, στο θυμό κομμένη
Το χαμόγελό σου , πες μου τι σημαίνει
Ψάξανε να μάθουν, τι σε ανασταίνει
Ποια αρχαία κρύπτη, σ’όνειρο δεμένη
Άστατη ιστορία, στους καιρούς δοσμένη
Μοναξοιά χαμένη, πες μου τι σημαίνει
Έλληνας σημαίνει , φως που περιμένει
Έλληνας σημαίνει, ό, τι δεν πεθαίνει
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
