| |
Όλα τα φώτα σβησμένα
Και η πόλη πνιγμένη στην σιωπή
Μια νεράιδα σε κάποιο σπίτι περιμένει
Η αγάπη της και πάλι να φανεί..
Κρατάει μια κιθάρα και βαδίζει
Σε μια γωνια να κάτσει για να την κουρδίσει
Τις ίδιες νότες για να ξαναρχίσει
Το ίδιο τραγούδι που είχε τόσο αγαπήσει
Κάποια άσπρα φτερά την αγκαλιάζουν
Τα ομόρφα τα μάτια της κοιτούν και τα θαυμάζουν
Την παιρνει ξαφνικά στην ζεστή του αγκαλιά
Και χαϊδεύει απαλά τα μεταξένια της μαλλιά..
Έξω απ΄ το σπασμένο της το τζάμι
Κοιτάζει το μικρό το φάρο στο λιμάνι
Και τραγουδά σιγά και αναστενάζει
Η μορφή της στο σκοτάδι ξανά αλλάζει
Και ξαφνικά ένα φώς την περιτρυγιρίζει
Σηκώνεται πάνω και αρχίζει να το ακολουθεί
Με δυνατά μαγικά την υπνωτίζει
Και με δυό λόγια γλυκά την αποκοιμίζει..
Κάποια άσπρα φτερά την αγκαλιάζουν
Τα ομόρφα τα μάτια της κοιτούν και τα θαυμάζουν
Την παιρνει ξαφνικά στην ζεστή του αγκαλιά
Και χαϊδεύει απαλά τα μεταξένια της μαλλιά..
Και όταν πια ο ήλιος χαράζει
Η νύχτα πέρασε σαν όνειρο μοιάζει
Η νεράιδα ξυπνά αγκαλιά με την κιθάρα
Και όλα γύρω της αλλάζουν μια για πάντα...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
