| |
Φυσάει αέρας στ'ανοιχτά
κι εσύ κοιτάς αντίκρυ
του έρωτα τα ξώτικά
φοράς για δαχτυλίδι
Κρατάς τα φύλλα σου κλειστά
και με νικάς με μπλόφα
στου Αχελλόου τα νερά
με ρίχνεις σαν μια γόπα
Είμαι μαντήλι σου στο λαιμό
ο άνεμος με σέρνει
κι αν δεν τ'αρπάξει θα χαθώ
σε μια ζωή χαμένη
Ποτε μη με κεράσεις
από τ'αθάνατό νερό
μόνο σβήσε απ'τα χείλη μου
τον πιο πικρό καημό...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
