| |
Τα παράξενα τα φώτα της Αθήνας
Γιορτινά αστεράκια λαμπιρίζουν
στην καρδιά μιας χιλιοστόλιστης βιτρίνας
σε αγγίζουν σε καθρεφτίζουν
μα τα Χριστούγεννα Χριστούγεννα θυμίζουν
δε λησμονώ, αστεία απομονώνω
στα χρόνια τις στιγμές που ξαναρχίζουν
και το παλτό πανομοιότυπα κουμπώνω
δεν ταιριάζω εδώ, δεν αποφεύγω
πέφτω με τόσα πάνω στην αγάπη σου
μον' απ αυτή δε μπορώ να δραπετεύω
μοίρα μ' ακούμπησα ξανά στην πλάτη σου
μ' ένα σινιάλο πως να φέρω το φεγγάρι
πώς να σκορπίσει με ένα βλέμμα η συννεφιά
μαζεύω τα όνειρα να φτιάξω μαξιλάρι
και μες στη σκέψη μου πλαγιάζουμε αγκαλιά
όλα η νύχτα τα ξέρει όλα τα σκεπάζει
και εγώ που δε ξέρω τίποτα δειλιάζω
κρύβω το φως που με τρομάζει
και παράξενα μονάχος κουβεντιάζω
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
