| |
Θα σε περιμένω να ρθεις
και δε θα βαφτώ καθόλου
γιατί το ξέρω, σου αρέσω
όπως είμαι
δε θες να αλλάξω καθόλου.
Στην καρδιά μου έχω φυλάξει
μια γωνιά για μας τους δυο
μια γωνιά γεμάτη από λουλούδια
και φως
μια γωνιά ποτισμένη απ' της ψυχής μου
τον πυρετό.
Φόρεσα και το γαλάζιο φουστάνι
εκείνο που σ' αρέσει πιο πολύ
εκείνο που σε κάνει να με κοιτάζεις
σαν να είμαι ένα μικρό παιδί.
Όμως δεν ήρθες , δεν έφτασες ποτέ
και το γαλάζιο φόρεμα ξεθώριασε
αυτή η γωνιά δεν είναι δική μου
αυτή η αγάπη δε μου ανήκει.
Όμως δεν ήρθες , δεν έφτασες ποτέ
και η καρδιά μου έγινε κομμάτια
μου λείπει των ματιών σου το κερί
κρυώνω στης μοναξιάς τα μονοπάτια.
Στης καρδιάς μου τη γωνιά
μαράθηκαν τώρα τα λουλούδια
ο ήλιος κρύφτηκε στης βροχής
την αγκαλιά
σε περίμενα πολύ
μα δεν ήρθες ποτέ
πόνεσα κι έχασα τα όνειρά μου
γιατί σ' αγάπησα τόσο
που την καρδιά ραγίζει
η απουσία σου.
Το γαλάζιο φουστάνι χάθηκε πια
έγινε σκόνη στον άνεμο
μόνο η ανάμνηση έχει μείνει
απ' των χεριών σου την απαλή
λαβωματιά
που κάνει το φουστάνι αυτό
να τρεμοσβήνει.
Το γαλάζιο φουστάνι δεν υπάρχει πια
εκείνο που αγαπούσες πιο πολύ
το χρώμα το ξεχάστηκε σε πέλαγα βαθιά
και τώρα έχει μείνει μόνο μια πληγή.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
