| |
Δες, πλημμύρισαν με πόνο τα στενά
Δες, ποτίστηκαν με θλίψη όλοι οι δρόμοι
Γεμίσαμε ανάγκες και ψυχολογικά
Όσο επικοινωνούμε τόσο είμαστε μόνοι
Η θλίψη μας απ’του ορίζοντα το πέρας
Εδώ εγκαταστάθηκε στη γόνιμη τη γη
Ας δούμε λίγο πίσω μες στην κάθε μας μέρα
Ν’ανακαλύψουμε την πιο βαθιά πληγή
Θλίψη… θεατής… το μαύρο μου το πέπλο
Κρύβομαι πίσω… χαμόγελο… να μη φανεί
Για όσους έχασα… για όσα κέρδισα
Για όσα είδα επάνω στο πανί
Κλάμα… για αδέρφια που’ναι κάτω από το χώμα
Σπαραγμός… για το κατάμαυρο αύριο που θα’ρθει
Δάκρυ… η γαμημένη αυτή που λεν συμπόνια
Πόνος… για κάθε αλήτικη που χάνεται ψυχή
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
