| |
Πέντε κι όμως υπάρχω
για τα πουλιά που φύγανε
γιατί τους είπα θα ‘ρθω
κι όλα μαζί αρχίσανε
τα χάδια και την αγκαλιά
τη πόρτα τους μ ανοίξανε
στην πρωινή τους τη λαλιά
Τον κόσμο τους να δω
μπήκα και ‘γω μια μέρα
μα αυτά μου είπανε θα βρω
αυτό που κάνεις πέρα.
Εσείς το φόβο φίλο έχετε
μα εγώ τον κάνω πέρα
στο πέταγμα για να κρυφτείς
είναι απλά το παραπέρα
Πέντε μαζί τους τα μιλάμε
μα αυτά αρχίσαν να πετάνε
θα ‘ρθω ξανά τα χαιρετάω
παίρνω το ποίημα κρατάω
κι ακόμα ζω και το κοιτάω
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
