| |
| | Αγάπα με |  | | |
Αγάπα με!
ΕΥΓΕΝΙΑ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΥ
Η αγάπη είναι ο φόβος που μας ενώνει με τους άλλους.
Όταν υπόταξαν τις μέρες μας και τις κρεμάσανε σα δάκρυα Μ. Αναγνωστάκης
Ωραίοι ή άσχημοι. Χοντροί ή αδύνατοι. Μαύροι ή λευκοί. Ψηλοί ή κοντοί. Άνδρες ή γυναίκες. Μικροί ή μεγάλοι. Αριστεροί ή δεξιοί. Έχουμε ένα κοινό παρανομαστή Το δείχνουμε φανερά ή το κρύβουμε επιμελώς. Ψοφάμε για μία ματιά γεμάτη συμπόνια και κατανόηση. Κυνηγάμε την στιγμή που θα συναντήσουμε μία ψυχή που να μας καταλάβει και να μας πονέσει. Διψάμε για την στοργή και την αγάπη. Την ψάχνουμε παντού. Ακόμα και στα γλυκά μάτια του σκύλου μας Την αναζητούμε παντού και όταν δεν την έχουμε υποφέρουμε και ας μην το λέμε.
Η αγάπη είναι κάτι που μοιράζεται σε όλους σαν δωράκια του Αϊ Βασίλη;. Πρέπει να καταβάλεις προσπάθειες για να σου δοθεί; Την διεκδικείς δυναμικά , με νύχια και με δόντια ,ή σου έρχεται απαλά σαν ένα αεράκι και σου γεμίζει την ψυχή ευτυχία; Είναι κάτι που αγοράζεται σε δόσεις ή δανείζεται; Είναι κάτι χειροπιαστό που ζυγίζεται ή έχει μέτρο; Την βάζεις στην κατάψυξη και την καταναλώνεις φρέσκια όποτε γουστάρεις;
Η αγάπη αποτέλεσε αντικείμενο πολλών λογοτεχνικών έργων ,θεατρικών παραστάσεων και ποιητικών συλλογών. Πολλά έργα περιγράφουν τα σκιρτήματα, την αγωνία, την αμφιβολία ,τον φόβο της απόρριψης και την απογοήτευση των ψυχών που βιώνουν την αγάπη. Ο Απόστολος Παύλος, επισημαίνει ότι η αγάπη είναι η επιθυμία για την καλοσύνη και την ευτυχία. Αποτελεί ένα ειλικρινές κατόρθωμα του εαυτού μας, αφού από αυτήν αντλούμε την δύναμη να ξεπεράσουμε τον εγωισμό μας (οὐ λογίζεται τὸ κακόν 13:5). Στον έργο ΄΄ Αγάπης Αγώνας Άγονος ΄΄ του Ο. Σαίξπηρ είναι χαρακτηριστική η παρουσίαση των νέων εγκλωβισμένους στους ρόλους που τους έταξε η φύση και η κοινωνία. Αμήχανοι αναζητούν την ενάρετη, "πλατωνική" ζωή, μακριά από τον Έρωτα. Οι κοπέλες ,ο πειρασμός παίζουν μαζί τους και τους προκαλούν. Οι όρκοι ξεχνιούνται, οι καρδιές χτυπούνε δυνατά και ασταμάτητα αλλά ξαφνικά όλα πάνε χαμένα και ματαιώνονται. Όλα κόβονται, σβήνουν, τελειώνουν. Μήπως το παιχνίδι ήταν χαμένο από την αρχή; Μήπως κάθε ερωτικό παιχνίδι, είτε ματαιωθεί είτε ολοκληρωθεί, είναι ούτως ή άλλως κόπος χαμένος; Η μοναξιά των δύο φύλων, όσο και του καθενός μας, για λίγο μόνο καταλύεται απ' το θάμπωμα μιας ψευδαίσθησης, που η ζωή (ο θάνατος) τη διαλύει και μας δείχνει πάντα γυμνή την αλήθεια.
Η πραγματική αγάπη είναι πάντοτε συνυφασμένη με την προσφορά, τη θυσία, την ανιδιοτέλεια. Χαίρεσαι με αυτόν που χαίρεται και λυπάσαι με αυτόν που πονά. Ανέχεσαι τον άλλο με τις ατέλειές του χωρίς να τον περιφρονείς, χωρίς να τον κάνεις να νιώθει άσχημα για αυτό που είναι. Ενδιαφέρεσαι τι θα γίνει ο άλλος, χωρίς να τον καταπιέσεις και να του επιβληθείς επειδή σέβεσαι την ελευθερία του και εκτιμάς την προσωπικότητά του. Ο Μ. Αναγνωστάκης περιγράφει την αγάπη σαν ένα φόβο που μας ενώνει απέναντι στο άγνωστο .Μάλλον εννοεί τον φόβο της μοναξιάς και των αναπάντεχων γεγονότων ,που όταν δεν αγαπάμε και δεν μας αγαπάνε, τις βιώνουμε και αναγκαστικά τις αντιμετωπίζουμε μόνοι μας.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | tzenilio@gmail.com | | | |
|
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
