| |
Δεν πέρασε ούτε λεπτό, απ’τη στιγμή που είπες το αντίο,
Ήδη μου λείπεις και πονάω γιατί αληθινά σ’αγάπησα.
Σε σχοινί με 'γιατί' ακροβατώ, το τέλος μοιάζει σαν αστείο,
Παλεύω μη με χάσω και παίρνω ότι πίσω άφησα.
Που πήγαν τα συναισθήματα που μας έδιναν φτερά,
Και χανόμασταν στου έρωτα τα μέρη.
Που πήγαν τα φιλιά που μας ένωναν τόσο δυνατά,
Η λάμψη έσβησε απ’το δικό μας αστέρι.
Φωνάζω, δακρύζω, τα σπάω , παραμιλώ,
Γύρους όταν κάνεις μέσα στο μυαλό,
Τρόπους αναζητάω απο σένα να ξεχαστώ,
Απ’τη φυλακη του πόνου να ελευθερωθώ.
Τα χέρια απλώνω να σε ακουμπήσω,
Νομίζω ακόμα πως είσαι εδώ,
Να γυρνούσα το χρόνο λίγο πίσω,
Να τον πάγωνα όταν μου λεγες ΄σ’αγαπώ ‘.
Το ξέρω δεν υπάρχει επιστροφή, σκούρο χρώμα πήρε η ζωή,
Πώς να αντέξω με την σκέψη σου να ζω.
Λίγο δύσκολο να σε ξεπεράσω, στιγμές μαζί σου να ξεχάσω
Με ανεξίτηλα σημάδια γέμισε το μυαλό.
Που πήγαν τα συναισθήματα που μας έδιναν φτερά,
Και χανόμασταν στου έρωτα τα μέρη.
Που πήγαν τα φιλιά που μας ένωναν τόσο δυνατά,
Η λάμψη έσβησε απ’το δικό μας αστέρι.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
