| |
Κρυωνω Νιζάρ…
Καποια άλλη θα σκεπαζεις τωρα
Καίγομαι Ναζίρ…
Επρεπε να μ’αγγιζουν τα δικα σου χερια
Κλαιω Μαριε…
Γιατι γεννήθηκα για σενα
Κι ουτε τ’όνομά σου δε μου λες
Ειδα ένα ονειρο
Ένα δωμάτιο, ένα κρεββάτι και τη γυναικα σου
Ένα σπίτι, ένα κήπο και τα παιδιά σου.
Ένα παράθυρο, ένα αηδονάκι και το τραγούδι του.
Πέθανα Νιζάρ…
Δεν ήμουν η γυναίκα σου.
Έλιωσα Ναζίρ…
Δε ήταν τα παιδιά μου.
Μάτωσα Μάριε…
Ήμουν το αηδονάκι στο παραθύρι σου
Και μέρα νύχτα τραγουδούσα
Όσα τραγούδια σου στελνα
Αλλά ούτε που άκουγες
Ακόμη όταν ζούσα.
Ξύπνησα κι είδα
Ένα δωμάτιο, ένα κρεββάτι και τον αντρα μου
Ένα σπίτι, ένα κηπο και τα παιδιά μου.
Ένα παράθυρο, ένα αηδονάκι και το τραγούδι μου.
Σβήνω Νιζάρ…
Είμαι πράγμα στα χέρια του.
Ποναω Ναζίρ…
Τα παιδιά μου φυλακή μου!
Τρελαίνομαι Μάριε…
Το αηδονι λεει πως σ αγαπω
Και τίποτε άλλο δε σου ζητω
Καπου κοντα σου να ζω κι εγω
Να τραγουδαω στην αυλη σου.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
