| |
| | Τησ Καρδιασ Σου Ο Αναστεναγμοσ |  | | | ΔΙΚΗ ΜΟΥ ΜΙΝΙ ΝΟΥΒΕΛΑ ! ΟΠΟΙΟΣ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΕΙ ΤΙΣ ΑΛΛΕΣ ΔΥΟ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΚΑΝΟΝΙΚΕΣ ΝΑ ΜΟΥ ΠΕΙ ΝΑ ΤΟΥ ΤΙΣ ΣΤΕΙΛΩ ΜΕ ΜΗΝΥΜΑ ΓΙΑΤΙ ΔΕ ΧΩΡΑΝΕ ΕΔΩ!!!!!!!! | | |
Περπατούσε με το κεφάλι σκυμμένο , βυθισμένη μεσ’ τις σκέψεις , χαμένη στα τριαντάφυλλα και τα αγκάθια της ψυχής της . Κανείς στον ορίζοντα , κανείς δεν υπήρχε για να την ακούσει και να την καταλάβει. Ο κόσμος είναι τόσο κακός που η πληγή του είναι αβάσταχτη ! Ο καθένας για το τομάρι του και τίποτα άλλο! Σε ποιον να μιλήσει και γιατί ; Δεν πίστευε πλέον στα λόγια κανενός! Όλοι την αγαπούσαν μα κανείς δεν την άκουγε !Κανείς δεν άκουγε το ουρλιαχτό της ψυχής της , κανείς δεν καταλάβαινε τον πόνο της ! Στα μάτια όλων ήταν μια κακομαθημένη κοπέλα που δεν ήξερε τι ήθελε ! Μοναχοκόρη , η μάνα της τη λάτρευε όσο τίποτα άλλο και της έκανε όλα τα χατίρια , μεγαλωμένη σαν πριγκίπισσα και είχε μια ζωή που πολλά κορίτσια θα ζήλευαν ! Τι της έλειπε λοιπόν και ήταν λυπημένη; Για ποιο πράγμα πάλευε τόσα χρόνια και έχασε τη μάχη; Κανείς δεν το κατανοούσε αυτό ! Κι όμως κάτι της έλειπε : ένας μπαμπάς !!! Όχι ότι ήταν ορφανή απλά ο πατέρας της ήταν αλκοολικός ! Σχεδόν κάθε βράδυ επέστρεφε σπίτι μεθυσμένος και δεν παρέλειπε καθόλου να την κάνει σκουπίδι με τη βωμολοχία του και τα λόγια που της πετούσε την κάρφωναν σαν καρφιά . Μάτωνε κάθε βράδυ η καρδιά της γινόταν κομμάτια η ψυχή της . Τσακώνονταν συνεχώς άγρια αυτοί οι δύο . Του μιλούσε κι αυτή πολύ άσχημα αλλά μετά πονούσε , πονούσε πολύ ! Ένιωθε πως το στόμα της με την κάθε του λέξη της αφαιρούσε σιγά σιγά τη ζωή της ! Δεν άντεχε άλλο αυτό το μαρτύριο ! Δεν άντεχε να δηλητηριάζει τον εαυτό της κάθε νύχτα. Το αγαπούσε τον πατέρα της κι αυτός την πονούσε πολύ , ένιωθε πως δεν την ήθελε πια δεν την αγαπούσε κι αυτό τη σκότωνε! Το ηλιοβασίλεμα ζωγράφιζε με τα πιο απαλά του χρώματα τα καταγώγια του ουρανού και εκείνη περπατούσε μόνη σε έναν δρόμο που δεν ήξερε που θα την οδηγούσε . Σήκωσε για λίγο το κεφάλι και κοίταξε γύρω της . Παντού ερημιά , μόνο μια γέφυρα αχνοφαίνοταν να δεσπόζει περήφανη πάνω από την ασημένια λίμνη με τα κρυστάλλινα νερά ! Ξαφνικά μια ιδέα ήρθε και τρύπωσε το μυαλό της , μια σκοτεινή ιδέα που θα έδινε τέλος στο μαρτύριό της ! Άρχισε να τρέχει σαν άνεμος , προσπαθούσε να ξεπεράσει τον εαυτό της να φτάσει στο τέρμα του εαυτού της και τα κατάφερε ! Έφτασε στη γέφυρα πριν να το καταλάβει . Στάθηκε για λίγο στην άκρη και κοίταξε τη λίμνη που την προσκαλούσε να βυθιστεί και να χαθεί για πάντα στα νερά της ! Τα νερά της υπόσχονταν να της χαρίσουν τη λύτρωση που τόσο λαχταρούσε αρκεί να τα ακολουθούσε και να πρόσφερε το κορμί της στο βωμό τους ως θυσία , ως ένδειξη ευγνωμοσύνης στους λυτρωτές της ! Πέρασε το ένα πόδι της στο εξωτερικό της γέφυρας και το ακούμπησε σε μια μικρή προεξοχή που υπήρχε ! Μετά πέρασε και το άλλο . Κοίταζε τώρα τη λίμνη με λατρεία ! Μια κίνηση και θα χανόταν για πάντα στην αγκαλιά της ! Αρκεί να έβρισκε το θάρρος
να ξεκολλήσει τα χέρια της από τα κάγκελα της γέφυρας και όλη η θλίψη της θα χανόταν για πάντα , αρκεί μια μικρή κίνηση! Ξαφνικά θυμήθηκε τη συναυλία όπου είχε δει τον αγαπημένο της τραγουδιστή από κοντά ! Πόση ήταν η συγκίνησή της τότε ! Θυμόταν τα μάτια του που έλαμπαν , τα χέρια του που τύλιγαν σαν θεσπέσιο κόσμημα τον ώμο της , τα τριανταφυλλένια χείλη του που κέντησαν το άρωμά του στο δέρμα της και τη … φωνή του! Αχ εκείνη η φωνή του , γέμιζε πόνο την καρδιά της . Ξυπνούσε όλα τα συναισθήματα εκείνα τα οποία ήθελε να κρύψει από την ψυχή της , αναμνήσεις που είχε θαμμένες βαθιά μέσα της και την καταδίωκαν σαν φαντάσματα κάθε νύχτα ! Όλα όμως έσβησαν όταν μετά από εκείνη την βραδιά , μετά από τη γνωριμία της μαζί του ο πατέρας της ξεκίνησε να τη βρίζει και πάλι !
Έκλεισε τα μάτια , ονειρεύτηκε το πρόσωπο του άντρα εκείνου με την υπέροχη φωνή που στοίχειωνε κάθε βράδυ τη σκέψη της και άφησε ελεύθερα τα χέρια της ! Εκείνη την ώρα ένα αυτοκίνητο περνούσε τη γέφυρα αλλά σταμάτησε απότομα αντικρίζοντας το θέαμα της απελπισμένης κοπέλας που ήθελε να δώσει τέρμα στη ζωή της . Η πόρτα του αυτοκινήτου άνοιξε και από αυτό βγήκε ένας άντρας ψηλός , με κορμί στητό και μάτια πράσινα ! Τα μαλλιά του ήταν μακριά και έγλειφαν τους ώμους του ! Φορούσε μαύρα κι έμοιαζε με άγγελο βγαλμένο απ’ την κόλαση , έτοιμο να σκορπίσει το πάθος και τον πόνο στο πέρασμά του ! Μια κραυγή πόνου βγήκε από το στόμα του όταν είδε την κοπέλα εκείνη να αφήνει τα χέρια της και να αφήνεται στη μοίρα του θανάτου ! Το όχι του όμως δεν έφτασε στα αυτιά της εγκαίρως ! Έπεσε στα κρυστάλλινα νερά το κορμάκι της . Σε κλάσματα δευτερολέπτου έβγαλε τα παπούτσια του και βούτηξε κι αυτός στη λίμνη . Κολυμπούσε με μανία μα δεν την έβρισκε . Άρχισε να πανικοβάλλεται και ο πόνος στο στήθος του ολοένα και μεγάλωνε ! Ξαφνικά μέσα στην απελπισία του είδε ένα άσπρο ύφασμα να επιπλέει κι η ελπίδα φώτισε την καρδιά του . Πλησίασε , έπιασε το ύφασμα και συνειδητοποίησε πως κρατούσε την άκρη από το φουστάνι της . Το τράβηξε και επιτέλους … τη βρήκε ! Τύλιξε με τα δυνατά του χέρια τη μέση της και άρχισε να κολυμπά με όλη του τη δύναμη πηγαίνοντας κόντρα στο ρεύμα ! Μετά από λίγη ώρα βγήκαν στη στεριά και προς λύπη του είδε πως η κοπέλα ήταν ακίνητη , δεν ανέπνεε ! Αμέσως πήρε το κεφάλι της στα δυνατά και καλοσχηματισμένα του χέρια και άνοιξε με τα δάχτυλά του το στόμα της ! Μετά ακούμπησε απαλά τα χείλη του πάνω στα δικά της και τη ρούφηξε άπληστα ! Το φιλί της ζωής έχει σώσει χιλιάδες ζωές γιατί όχι κι αυτή; Εκείνη άνοιξε τα μάτια της και νερό άρχισε να βγαίνει από το στόμα της ! Τον κοιτούσε με τρόμο σαν να μην πίστευε πως αυτός ήταν που την κρατούσε . Ένιωθε πως τα μάτια της , της έπαιζαν ένα άσχημο παιχνίδι όταν όμως της μίλησε κατάλαβε πως ήταν εκείνος ! Εκείνος που τη μάγεψε με τη φωνή του εκείνο το βράδυ , εκείνος που σκλάβωνε την καρδιά και το κορμί της , εκείνος ! Όμως ένιωθε να ζαλίζεται , ένας πόνος στο στήθος την διαπέρασε . Εκείνος το κατάλαβε κι ανησύχησε . Την άφησε για λίγο από την αγκαλιά του , έβγαλε το πουκάμισό του και τύλιξε το κορμί της με αυτό ! Όταν συνειδητοποίησε πως ο πόνος της μεγάλωνε την πήρε και πάλι στα χέρια του! Το χλωμό προσωπάκι της χάιδευε το γυμνό στήθος του ! Αχ τι γλυκιά αίσθηση : το βρεγμένο πουκάμισό του την τύλιγε και τα χείλη της ήταν κολλημένα στο στήθος του ! Ακόμα και ο πόνος της φαινόταν γλυκός πλέον ! Μια τελευταία ρωγμή στο στήθος της και πέρασε το δάχτυλό της γύρω απ’ τον σταυρό που δέσποζε περήφανα στο λαιμό του και τον τράβηξε με δύναμη σχίζοντας το κορδονάκι του . Ήταν σίγουρο πια : η καρδιά της την είχε προδώσει μα πριν ξεψυχήσει στα χέρια του , του είπε αυτό που λαχταρούσε περισσότερο "Σ' αγαπώ".
Ο αναστεναγμός της καρδιάς του ήταν πολύ μεγάλος , δεν άντεχε να βλέπει νεκρό στα χέρια του το μικρό αυτό κορίτσι ! Όσες φορές κι αν της φώναξε "αγάπη μου " δεν ξυπνούσε πια ! Ήταν πολύ αργά πλέον !
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | Μισιρλού | | | |
|
teiresias
17-07-2012 @ 20:37 | Μάτωνε κάθε βράδυ η καρδιά της γινόταν κομμάτια η ψυχή της . Τσακώνονταν συνεχώς άγρια αυτοί οι δύο . Του μιλούσε κι αυτή πολύ άσχημα αλλά μετά πονούσε , πονούσε πολύ ! Ένιωθε πως το στόμα της με την κάθε του λέξη της αφαιρούσε σιγά σιγά τη ζωή της ! ::yes.:: ::theos.:: ολο πανεμορφο.καλησπερα | | ΜΑΡΙΑ ΚΟΡΟΖΗ
17-07-2012 @ 20:46 | Καλησπέρα κι από μένα!!!!!!! ::love.:: | | Μιλένα94
20-07-2012 @ 12:15 | Μαρία, μπορείς να μου στείλεις και τις άλλες νουβέλα σου;
Ευχαριστώ πολυ! | | Μιλένα94
20-07-2012 @ 12:15 | Νουβελες
| | Σέσιλ
17-07-2017 @ 17:50 | ::up.:: ::up.:: ::up.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
