| |
| | Το ποίημα που γραφόταν μοναχό του |  | | |
[align=center][B]Κάθε που η σκέψη μου
τρέχει σε σένα
και σπάνε πάνω μου οι ώρες ,
νομίζω αναστατώνεται
πάνω στο χαρτί
το μελάνι
και σέρνει κατά μήκος των γραμμών
καινούργιες λέξεις.
Αντιστρέφεται με μιας
ο ποιητικός ρόλος
και είναι οι φράσεις
που τώρα μπαίνουν μέσα μου ,
όχι , δεν τις γράφω ,
απλά τις ακολουθώ.
Μα αυτό , των νοημάτων το ποτάμι ,
ποτέ δε σταματά σαν ξεκινήσει
και το χαρτί συσπάται
σε κλείνει μέσα του
μου φωνάζει λόγια τέτοια ,
που τόσο θα ήθελα εγώ να είχα πει για σένα .
Δεν σταματάει , όχι ,
και πως
αφού στην όψη σου μπορώ να νιώσω
το τράνταγμα των ημερών μου
που σπαταλούσα δίχως εσένα ,
των ημερών μου
που τώρα παρελαύνουν στο χαρτί και με στροβιλίζουν
για να φύγει από πάνω μου με μιας
ολόκληρο το παρελθόν μου
που τόλμησε να μην σε περιέχει.[/B][/align]
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
| | Θα όριζα εν συντομία την ποίηση σαν τη ρυθμική δημιουργία της ομορφιάς. | | | |
|
elena351
17-07-2012 @ 23:15 | ::up.:: ::theos.:: ::up.:: Yperoxh h grafh sou !!!
Kalo jhmerwma Niko !!! | | nadin1974
17-07-2012 @ 23:23 | ::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | **Ηώς**
19-07-2012 @ 11:48 | όχι , δεν τις γράφω ,
απλά τις ακολουθώ.
.........ΘΑ συμφωνήσω με Έλενα!!!!!!!!!!!!! ::theos.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
