| |
είναι αστείο.. κάθομαι στην κουζίνα, στα σκοτεινά.. και ακούω..
ακούω τη βρύση να στάζει επειδή από τη μέρα που ξεκίνησαν την "ανακαίνιση" στο σπίτι τα'χουν κάνει όλα λίμπα..
τον κομπρεσσόρο του ψυγείου να δουλεύει όβερταϊμ τώρα καλοκαιριάτικα που ψηνόμαστε..
το εκκρεμές στον τοίχο που έχει σκουριάσει από την κωλουγρασία που μου'χει σπάσει τα νεύρα τις τελευταίες μέρες..
ακούω τα αυτοκίνητα να πηγαινοέρχονται τη διαδρομή Λεμεσός - Πάφος στον αυτοκινητόδρομο εδώ δίπλα ξεγνοιασιάρικα..
τον γείτονα να παρκάρει το αμάξι του μπεκρουλιασμένος πάλι να τα πρήξει της γυναίκας του βρομώντας ουισκίλα..
τους γρύλλους που έχουν βγει σεργιάνι, ξημερώνει Δευτέρα και είπαν να μπουν φορτσάτα σ'αυτή τη βδομάδα..
το στομάχι μου που γουργουρίζει ακόμα από το μοσχαράκι στο βραδινό..
και τις φυσαλλίδες στην Κόκα-Κόλα μπροστά μου να βαράνε στο τενεκεδάκι με μανία..
μα πάνω απ'όλα, ακούω την καρδιά μου που βαράει βουβά μακριά σου.. αργά.. σταθερά.. "ανακαινισμένη", να δουλεύει όβερταιμ, σκουριασμένη, ξεγνοιασιάρικη, μπεκρουλιασμένη, φορτσάτη, μανιακή..
και η φωνή σου.. πουθενά..
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
