| |
Σαν άνθος ήταν το φιλί
σαν δυόσμος που μου φρέσκαρε το στόμα
Κι εγώ σαν άβγαλτο παιδί
γουλιά γουλιά γίνομουν μπρος σου λιώμα
Φιλί του δυόσμου μού 'δωσες να μείνει
μα τ'άρωμα εξατμίζεται και σβήνει
Με φιλί βαθύ,
σαν βυθός νεκρός
το κορμί δεσμεύεται,σκλαβώνεται και δένει
Κάνει να λυθεί,
ντύνεται ενικός
μα κοπιάζει άδικα,κουρνιάζει εκεί και μένει
Σαν άνθος ήταν το "γιατί;"
μ'αγκάθια που μου τρύπησαν το σώμα
Απάντηση προστακτική:
"μικρός πολύ γι'αυτά είσαι ακόμα"
Φιλί του δυόσμου μού 'δωσες να μείνει
μα η γεύση του ξεθώριασε σαν μνήμη
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
