Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
131173 Τραγούδια, 269557 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Ιοίλιος 1974 (μέρος ενδέκατο)
 
Ο ΚΡΗΤΙΚΑΡΟΣ

Η στάση του στην κυριολεξία τον αιφνιδίασε. Εν τω μεταξύ ένας μικρός κύκλος από συμπατριώτες του, σχηματίσθηκε γύρω τους. Άλλοι γελούσανε και άλλοι ήτανε μουτρωμένοι και σκεπτικοί. Ήδη σουρούπωνε και οι δυό τους εξακολουθούσαν να στέκονται αντικριστά, χωρίς να αρθρώνουνε λέξη. Κάποια στιγμή αποφάσισε να του επιβληθεί, υπενθυμίζοντας του ,ότι αν εγκατέλειπε το πόστο του και λάκιζε ,θα σήμαινε «λιποταξία», που στην καλύτερη περίπτωση εν καιρώ επιστράτευσης ,θα σήμαινε κάποια χρόνια σε στρατιωτική φυλακή. Αν μάλιστα, εξελισσόταν σε «εμπόλεμη» η κατάσταση, τότε θα μπορούσε να γίνει και το χειρότερο. Δηλαδή να τον στήσουνε στον τοίχο. Όμως ανένδοτος ο Κρητίκαρος !«Εγώ είμαι κουζουλός,θα την κοπανήσω και δεν με κρατά τίποτα !»,ψέλλισε κάποια στιγμή, ενώ οι περίεργοι γύρω τους άρχισαν ν αραιώνουνε. Κάποια στιγμή,ενώ η κατάσταση οδηγούσε σε αδιέξοδο,μια τρελή σκέψη πέρασε απ το μυαλό του Διμοιρίτη .
Έστω και στο παραπέντε ,ποντάρισε στο φιλότιμο.
«Εντάξει λοιπόν, τότε θα σε συνοδέψω εγώ ο ίδιος στην κατηφόρα που διάλεξες», του είπε ,δίνοντας συγχρόνως την εντολή σε δυο σμηνίτες συναδέλφους του ,να πάρουν τα όπλα τους και να τους ακολουθήσουνε .Περπάτησαν αμίλητοι ο ένας δίπλα στον άλλο, ενώ πίσω τους ακολουθούσε η ένοπλη συνοδεία τους.

«Για πες μου τώρα,από ποιό σημείο θέλεις να την κοπανήσεις ?»,τον ρώτησε χωρίς να γυρίσει καν το κεφάλι.«Από κεί που την κοπάναγα, όταν έκανα κανονικά τη θητεία μου εδώ ,πριν κάμποσους μήνες», απάντησε εκείνος ετοιμόλογα, δείχνοντας του την περιοχή απ την οποία θα έφευγε.«Απ ότι βλέπω είναι μακριά από δώ,ας μη σε κουράσουμε κι από πάνω, ώστε να πας φρέσκος και ντούρος στη γυναικούλα σου», είπε και στη συνέχεια στάθηκε με τα χέρια ορθάνοιχτα στη μέση του εσωτερικού περιφερειακού δρόμου, ώστε να σταματήσει όποιο όχημα περνούσε από εκεί. Πράγματι, δεν άργησε να φανεί ένα dodge 3/4 ,μόνο με τον οδηγό του. Με ένα νεύμα του, σταμάτησε ακριβώς μπροστά του .Κάθισε στην θέση του συνοδηγού, ενώ ο υποψήφιος λιποτάκτης σκαρφάλωσε μαζί με τους συνοδούς του στην καρότσα..«Πού πηγαίνουμε κύριε υποσμηναγέ»?,ρώτησε ο οδηγός.
«Θα σε καθοδηγήσει συνάδελφος σου πίσω» ,απάντησε, εκείνος,καλώντας τον Κρητίκαρο να υποδείξει το ακριβές σημείο απόδρασης του. Πράγματι,δεν άργησε να φανεί ένας περίπου τρίμετρος τοίχος, που σ ένα σημείο στην κορυφή του είχε αποκοπεί περίτεχνα το συρματόπλεγμα, ώστε να επιτρέπει την άνετη διαφυγή προς τα έξω.

Δίπλα του μια ελιά βοηθούσε τα μέγιστα τους υποψήφιους κοπανατζήδες, γιατί σκαρφάλωναν επάνω της και από κει στον τοίχο. Η υπόλοιπη περιοχή, είχε περιμετρικά μόνο συρματοπλέγματα, που όμως κάθε παράνομο άνοιγμα τους ,το ανακάλυπταν τα περίπολα και έγκαιρα οι αρμόδιοι τ αποκαθιστούσαν.
Έδωσε εντολή στους δύο ένοπλους συνοδούς του Κρητίκαρου να κατέβουν από τα αυτοκίνητο,καθώς και στον ίδιο. Στη συνέχεια του έδωσε την εντολή ν ακουμπήσει με την πλάτη στον μαντρότοιχο.«Θα μου την μπουμπουνίσετε μωρέ?»,μούγκρισε σαν πληγωμένο θεριό.«Πολύ θα τόθελα δειλέ,αλλά δεν χαλαλίζω σφαίρα για πάρτι σου»,του απάντησε οργισμένα.
Στη συνέχεια έδωσε εντολή στον οδηγό του αυτοκινήτου να το οδηγήσει σύριζα στον μαντρότοιχο.»Εμπρός λοιπόν, ανέβα στο καπό κι από κεί στον μαντρότοιχο, να μη κουραστείς σκαρφαλώνοντας στην ελιά», είπε περιμένοντας την αντίδραση του υποψήφιου λιποτάκτη. Εκείνος τότε χωρίς να χάσει χρόνο,απ το καπό βρέθηκε σκαρφαλωμένος σαν την μαϊμού στον μαντρότοιχο και στη συνέχεια σηκώθηκε ορθός ,θωρώντας προς την ελευθερία του.«Κρίμα , αφήνεις ξοπίσω σου τους συμπολεμιστές σου, για να θυσιαστούνε για ένα δειλό σαν σένα,φτού σου !». Τα λόγια του διμοιρίτη , φαίνεται πως έγιναν μαχαίρια που χώθηκαν βαθιά μέσα στην ψυχή του Κρητίκαρου.«Όχι δεν φεύγω, δεν είμαι δειλός του λόγου μου, είμαι Κρητικός μωρέ !»,φώναξε θυμωμένα και στη συνέχεια ,αφού αρπάχτηκε από ένα κλαδί της ελιάς προσγειώθηκε σιμά τους.
Η νύχτα είχε ήδη απλώσει τα πλουμίδια της, πάνω απ το αεροδρόμιο. Φαινόντουσαν όλα τόσο ήσυχα και ρομαντικά, μέχρι την στιγμή που ακούστηκαν ουρανομήκεις ζητωκραυγές απ την πλευρά του φυλακίου.

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ


 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 1
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Συλλογή
      Ιούλιος 1974
      Κατηγορίες
      Αναμνήσεις & Βιώματα
      Ομάδα
      Πεζά
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

η τέχνη δεν μπαίνει κάτω απο κομματικές παντιέρες ,συνθήματα και δογματισμούς.Ανηκει σε όλους !
 
masimos
02-08-2012 @ 07:40
::angel.:ενας συναδελφος μου πηγε σαν προβατο στη σφαγη τους αποβιβασαν σε μια ακτη που τους περιμεναν οι τουρκοι τραυματιστηκε στο ποδι αλλα σωθηκε απο μια τουρκαλα μανα την οποια μετα απο χρονια πηγε και την βρηκε

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο