| |
Πως να ξεχάσω την αλήθεια στη φωνή σου,
μέσα απ τ' αγκάθια και τα ρόδα τα γλυκά?
Πως να ξεχάσω τ' άρωμά απ το φιλί σου,
να συγχωρέσω και να κρύψω τον καιρό?
Έχω ακόμα τις πληγές της συμβουλής σου,
αν και θνητός με νου αθάνατο μιλάς,
και ενώ ψάχνω μια σπίθα στη ψυχή μου,
φλέγονται όνειρα, καράβια μακρινά.
Δεν ξέρω αν πεθαίνω η κοιμάμαι,
και βλέπω όνειρα που τη ζωή ζητούν,
η αν αυτά εμένα κυνηγούνε,
για να μου πουν ότι απλώς κοιτώ αλλού.
Δε θέλω τη ψυχή μου να ρημάξω,
κυνηγώντας του ονείρου μας εχθρούς,
έτσι κι αλλιώς, άμα μπορούνε να μας φτάσουν,
ίσως να μη διαφέρουμε από αυτούς.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
