Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
131447 Τραγούδια, 269605 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Κρυστάλλινες νύχτες ακραίου ερωτισμού "…
 
Τρέξαμε στην αγκαλιά της νύχτας…
γυμνά κορμιά…
πλυμένα στο φως των άστρων…
έλαμπαν οι καμπύλες …
στην λάμψη του φεγγαριού…
ντύθηκαν οι σκέψεις από επιθυμίες…
κυλούσαν στο στήθος σου…
αναρριχούνταν στην καρδιά…
κεντούσαν παλμούς…
υπερ-νικούσαν τους ψιθύρους μας…
επι-διώκαμε σιωπές…
έσυρα τα χείλη στις σάρκες σου…
όργωνα αργά, βασανιστικά…
το άβατο των στεγανών σου…
στείρο το οξυγόνο…
επιβιώναμε από ανάσες…
ανακατεύαμε τις γεύσεις…

" Παύση "…
σήμερα είσαι πολύ όμορφη…
ξωτικό νεράιδας…
σε ανα-γεννά πάντα…
η προηγούμενη νύχτα μας…
ελκυστικός πειρασμός…
πρόστυχες σκέψεις…
{ θα τρόμαζαν οι ανέραστοι…
οι Δήθεν συνετοί… }
ιδρωμένα τα σώματα…
γλιστρούν τα δάχτυλα…
εξερευνούν σαν δύτες…
τα πυρακτωμένα κύτταρα…
τον φουρτουνιασμένο κόλπο…

Κολυμπάμε ανά-μεσα σε αμαρτίες…
γδέρνουμε το δέρμα διαγώνια…
μαντρώνουμε τις ηδονές…
στο κέντρο μας…
εσύ κόκκινο πανί…
εξιτάρεις τον αλυσοδεμένο ταύρο …
αλλάζουμε ρόλους…
δονούμε την αρένα…
χωρίς χειροκροτήματα θεατών…
με ιαχές ανεξέλεγκτων πόθων…
νίκες και ήττες αμφίδρομες…
πειστήριο…
το υγρό πτυχίο των οργασμών…
ναυλώσαμε τον έρωτα…
κοινή συναίνεση…
γκρεμίσαμε τον Ναό του…
ήταν ελάχιστος στα λυσσαλέα μας πάθη…
με κοινή κραυγή…
ξεσηκώνει την γαλήνη της νύχτας…
στον λήθαργο της ακολασίας μας…
ξυπνώντας τ’ αηδόνια…
ανασταίνοντας …
τους ζωντανούς νεκρούς…
επικρατήσαμε στο σύμπαν…
στην αναδόμηση της συντέλειας…

Σε Θέλω ξανά…
Μέσα μου…
έντονα…
νέα εκκίνηση…
πολυδιάστατης τροχιάς…
από αρχέγονα ένστικτα …
κρυστάλλινες νύχτες…
ακραίου ερωτισμού…
μονάχα για εμάς…
Ψυχή μου…
Εσύ…

Στέλιος Κ.


 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 4
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Έρωτας & Αγάπη
      Ομάδα
      Ελεύθερος στίχος - Ποίηση
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

Οταν πλησιάσεις πρόσεξε σε παρακαλώ μην σκοτεινιάσεις την ψυχή μου,αλλιώς φύγε αθόρυβα όπως ήλθες...
 
teiresias
01-08-2012 @ 21:18
ξεσηκώνει την γαλήνη της νύχτας…
στον λήθαργο της ακολασίας μας…
ξυπνώντας τ’ αηδόνια…
ανασταίνοντας …
τους ζωντανούς νεκρούς…
επικρατήσαμε στο σύμπαν…
στην αναδόμηση της συντέλειας…
::theos.:: ::yes.:: ::theos.::
Μαυρομαντηλού
03-08-2012 @ 00:15
όργωνα αργά, βασανιστικά…
το άβατο των στεγανών σου…
στείρο το οξυγόνο…
επιβιώναμε από ανάσες…
ανακατεύαμε τις γεύσεις…
!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
γλιστρούν τα δάχτυλα…
εξερευνούν σαν δύτες…
τα πυρακτωμένα κύτταρα…
τον φουρτουνιασμένο κόλπο…
!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Κολυμπάμε ανά-μεσα σε αμαρτίες…
γδέρνουμε το δέρμα διαγώνια…
μαντρώνουμε τις ηδονές…
!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
με ιαχές ανεξέλεγκτων πόθων…
νίκες και ήττες αμφίδρομες…
πειστήριο…
το υγρό πτυχίο των οργασμών…
!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
κοινή συναίνεση…
γκρεμίσαμε τον Ναό του…
ήταν ελάχιστος στα λυσσαλέα μας πάθη…
!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Σε Θέλω ξανά…
Μέσα μου…
έντονα…
νέα εκκίνηση…
πολυδιάστατης τροχιάς…
από αρχέγονα ένστικτα …
!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
*******Σταμάτα μη λες άλλα!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
*******Μα εκείνη την ώρα πώς κατάφερες να γράφεις κιόλας!!!!!!!!!!!!!!!!!!
******** ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΓΡΑΦΕΤΑΙ ΜΕΤΑ!!!!!!!!!!!!!!!!
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΚΛΙΣΗ ΜΝΗΜΗΣ!!!!!!!!!!!!!!!!!
ΕΙΝΑΙ ΑΜΕΣΗ ΠΡΟΒΟΛΗ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!


::up.:: ::love.:: ::theos.::
Τσακίρη Χαρά
03-08-2012 @ 08:59
Ακραίος και παθιασμένος..... οπως του πρεπει!!!
love2dance
10-08-2012 @ 21:43
Η αναδομηση της συντελειας..ποσο ομορφη φραση για την αληθινη οικειοτητα του ερωτα...

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο