| |
Ενα πρωι ενος σαβατου
Με της γιορτης τον ηχο στο αυτι
Ακουσα οτι η πολη εαλω
Και καμια πολη σαν αυτη δεν θα ρθει
Και ειχα δει τον βοσπορα
Να καιγεται με χρωμα κοκινο
Και ειδα τις ακτες να βαφονται αλυκες
Χελιδονι εσυ της ανατολης
Ποια παραλογη επιθυμια
Οδηγει τα πληθη σε εμφυλιο
Ποια προτροπη να σφαζονται εριφια
Καμηλερη της ανατολης
Που σε εφαγε η ζεστη
Πες μου αν το βραδυ σκιαζεσαι
Σαν πεφτει ο ηλιος
Και δαιμονες ξυπνουν στη παγωμενη νυκτα
Ενας ειναι ο κοσμος των θνητων
Και εξηγηση δεν εχει
Ειπε ενας αγγελος με τα φτερα λευκα
Μην ψαχνεις σε αινιγματα να βρεις την λυση
Πεφτει σκια και δεν υπαρχει σωτηρια καμια
Στα λογια των ανθρωπων
Στις πολεις των θνητων
Ολα ομοια και ιδια
Και για τις σκεψεις πολαπλα εριφια
Και το ταξιδι συνεχιζεται
Ζωγραφισα με ενα πινελο ενα δρακο
Και αυτος ξερναγε φωτια
Οι πολεμοι απο μια ιδεα γινονται σπαθια
Γι την ειρηνη ολα
Για το φως παντα νυκτια
Ερχεται παντοτε η ωρα που οι ανθρωποι μυρμηγκια
Πολεμανε για κλουβια αυγα
Και requiem τωρα η φωνη μας
Pro deus ex ion ζηταμε οικτο
Και ενα βραδυ ενος σαβατου
Με το βλεμα απο την κουπαστη
Σφραγιζουμε το γραμμα που θα σταλει
εις οτι θυσιασαμε εις οτι χασαμε
για να ναι μια ιδεα ζωντανη
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
