| |
Ένας θεός μονάχος, καβαλάρης
Ειν των ανθρώπων μαζί
δημιουργός αλλά και δημιούργημά τους
Έτσι πιστεύουν και έτσι έμαθαν να ζουν
Κρύος ιδρώτας τους πιάνει
λιγάκι άμα σκεφτούν
Όταν τον ψάχνουν στην ανάγκη τους
με προσευχές σαν τον καλούν
Όσο οσο θα πλήρωναν
λιγάκι να τον δουν
Έτσι μας λέν
οτι πολύ τον αγαπούν
Σε κάθε πρόσωπο φτωχού
και δυστυχή
Εκεί μας λένε, μέσα τους
θεός πως κατοικεί
Κι αφού πως λεν
πολύ τον αγαπούν
Γιατί φτωχοί και δυστυχής
δεν γίνονται ευθύς?
Δεν θα τον θέλουν φαίνεται
να 'ναι συγκάτοικος τους
Καθώς φαίνεται
τον θέλουν επισκέπτη
Κανά γλυκάκι, λιγο παγωτό
τι κάνει ο γυιός
Ωραία τα 'παμε
μα έμεινα απο χρόνο
Μα είμαι θεός και έχω
όσο θέλεις να σου δώσω
απ' το δικό μου χρόνο
Τίποτα αυτοί
το χρέος τους θαρρούν
πως το 'χουν κάνει
Και έτσι πιστεύουν
από χρέος κι απ' ανάγκη
Μου λεν πως έτσι είναι ηθικό
έτσι και συ να κάνεις
Αν θέλεις στον παράδεισο
να πας όταν πεθάνεις
Κάπως έτσι γεννιούνται
μες στη ζωή τα πρέπει
Που με το χρόνο γίνονται
χρήσιμα καθωσπρέπει
Και φοβούνται μήπως χάσουν
κάτι που δεν έχουν
Και δωστου προσκυνήματα
και αγαθοεργίες
Γεμίσανε τα μνήματα
με αερολογίες
Μας φτιάξανε την κόλαση
μέσα της για να ζούμε
Μας λένε να πιστέψουμε
παράδεισο να δούμε
Και δωστου ανάταση ψυχής
και δωστου φως κι αλήθεια
Δωστου ελπίδα επι της γης
δωστου και παραμύθια...........
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
