Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
131210 Τραγούδια, 269570 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Η τέλεια ρωγμή
 ...Το ποίημα έρχεται από μακριά, δεν ξέρεις αν χορεύει ή παραπατάει... (Μ.Γ.)
 
Η τέλεια ρωγμή



Τις νύχτες σε ψάχνω στην άκρη της σκέψης
Μικρό μου ταξίδι στα όχι, στα ναι
Ανέσπερη ανάσα σ’ αγγίζω στις λέξεις
Και μένω λυγμός στο συρτό σου αμανέ


Κι απ’ όλα τα λόγια αυτά που δε βρήκα
Αυτά που σου μοιάζουν με δένουν στη γη
Μαχαίρι η σιωπή και το αίμα μου προίκα
Γι’ αυτό που απ’ τα μάτια δε λέει πια να βγει


Σκοντάφτω και πάλι στου ονείρου την ώρα
Κι εσύ σαν αγρύπνια ξεσπάς στο χαρτί
Αντίκρυ η ζωή με φιλιά σαρκοβόρα
Κι εδώ το κορμί σου, του χρόνου ειρκτή


Αυτό που μας δένει αθόρυβα σβήνει
Σα φως, σα σκοτάδι, σαν κάθε στιγμή
Κι η λέξη αργά προσπερνάει και μ’ αφήνει
Και μένει στα χείλια η τέλεια ρωγμή









 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 10
      Στα αγαπημένα: 2
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αταξινόμητα
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

...σκέτη νούμερο...(της μητρός μου)
 
**Ηώς**
12-08-2012 @ 08:03
Ανέσπερη ανάσα.............άπαιχτο!!!!!!!

με φιλιά σαρκοβόρα ::rock.:: ::rock.:: ::rock.::
vedova nera
12-08-2012 @ 08:25
συγχαρητήρια ! θαυμάσιο..
teiresias
12-08-2012 @ 09:47
::yes.:: τελειο ::theos.:: ::theos.::
Plannet Voice
12-08-2012 @ 10:44
θαυμάσιο...... ::up.:: ::up.:: ::up.::
Vicky mouse
12-08-2012 @ 16:17
::smile.::
Celestia
12-08-2012 @ 16:19
Υπέροχο!!!!!!!!!!!!!!!


::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
ο Γέροντας
12-08-2012 @ 19:42
Αυτό που μας δένει αθόρυβα σβήνει
Σα φως, σα σκοτάδι, σαν κάθε στιγμή
Κι η λέξη αργά προσπερνάει και μ’ αφήνει
Και μένει στα χείλια η τέλεια ρωγμή
::yes.:: ::up.:: ::up.::
Απεριόριστος
12-08-2012 @ 19:55
Θριαμβικός ανάπαιστος
η σου
::theos.::
foteinos
13-08-2012 @ 08:40
μπράβο, εκπληκτικός λόγος !
ptoumassis
13-08-2012 @ 13:47
Πράγματι, ο λόγος σου είναι Σεφερικός. Περιέχει αυτό που ζήλεψε στον Σεφέρη ο Νίκος Καββαδίας. "Ξυπνάν οι ναύτες του βυθού ρεσάλτο να βαρέσουν - κι απέ να σού χτενίσουνε για πάντα τα μαλλιά - τρόχισε κείνα τα σπαθιά του λόγου που μ' αρέσουν - και ξαναγύρνα με τις φώκιες, πέρα στη σπηλιά"...

Έχεις καλοτροχισμένα σπαθιά λόγου...

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο