| |
ΣΚΕΨΕΙΣ ΠΟΥ ΜΟΥ ΕΜΦΑΝΙΖΕΙ Ο ΑΝΤΟΝΙΟ ΛΟΜΠΟ ΑΝΤΟΥΝΕΣ
( η αρχή του ποιήματος, υπάρχει συνέχεια μεγάλη)
(Διαβάζοντας το βιβλίο του "Στου διαόλου τη μάνα").
Σκέψεις απογειώνονται σαν αεροπλάνα ,
η μοναξιά όμως ηλεκτρισμένη ρίζα.
Οι τραπεζίτες καταστρέφουν τη ζωή τού ανθρώπου .
Άχρηστοι οπως δόντια που δίνουν μόνο πόνο.
Ένας θυμός εύφλεκτος σαν ερεθισμένες αιμορροίδες,
γι' αυτούς που μας έριξαν στην τσουλήθρα τού γκρεμού.
Ο θείος Αναστάσης ο αγροφύλακας με το χιτλερικό μουστάκι.
Τα κυάλια του, η μουριά, ο κεραυνός που τον έσβησε.
Το βιβλιαράκι τού κατηχητικού με το δίδαγμα τής ημέρας
και την στρογγυλή σφραγίδα της κυρίας Σύρμως.
Έμειναν δόντια για τερηδόνα?
Έμεινα μαλλιά για πιτυρίδα?
Ένα εκκρεμές προϊόν πλιάτσικου από τον Έβρο,
ενός χωροφύλακα τότε,
κρεμασμένο στον τοίχο τού σπιτιού του,
στον Κάτω Θόλο Δράμας.
Αλεξανδρούπολη 2 Αυγούστου 2012
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
