| |
Το είδωλό σου στον καθρέφτη
κοιτάς με βλέμμα αποριμένο
λες κι ήτανε κανονισμένο
τον έρωτα να βγάλεις ψεύτη
Παίρνεις για πέτρα ξένο σώμα
το σφίγγεις στον εγωισμό σου
και πριν γευτείς καλά το στόμα
σπας τον αντικατοπτρισμό σου
Έσπασες το είδωλό σου,
τον καινούργιο εαυτό σου
σε χιλιάδες χωριστά κομμάτια
Έκρυψες την ελπίδα
για κορμί και για πατρίδα
μέσα σ'εύθραυστα μικρά παλάτια
Όσο απ'το είδωλο έχει μείνει
σε χίλια σώματα σπασμένο
θα καταντήσει ξεχασμένο
Δεν διαρκεί για πάντα η μνήμη
Ως την επόμενη πληγή σου
μάθε πως όταν καθρεφτίζεις
μεσ'στο νερό την δύναμή σου
ποτέ δεν σπας και πάντα ελπίζεις
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
