| |
Νυχτώνει.
Βλέπεις πως πλημμυρίζει ο ουρανός από το μαύρο κύμα;
Με μιας το εξαφάνισε το χρώμα το γαλάζιο και το λευκό από τα σύννεφα το κάλυψε και αυτό.
Και σαν κοχύλια που τα ξεβράζει το νερό τα αστέρια φεγγοβολούν. Τα βλέπεις;
Από το βυθό ξεπροβάλλει το Φεγγάρι για να ανεβεί ψηλά σε κάποιο βράχο να καθίσει για να δει έναν κόσμο που προχωρά μηχανικά.
Και να απορεί με ένα βλέμμα βλοσυρό γι αυτά τα χείλη που πνίγουν την αλήθεια με φαρμάκι.
Εγώ το μόνο που ζητώ κι απόψε είσαι εσύ.
Τα χέρια σου που όταν με έχουν αγκαλιά η καρδιά μου γαληνεύει.
Σαν φυλαχτό κρατώ την σκέψη σου μες της ψυχής τους τοίχους.
Και περιμένω υπομονετικά να ‘ρθει η στιγμή για να σε δω.
Όταν δεν είσαι εδώ κοιτάζω το φεγγάρι.
Εκείνο το φεγγάρι το λαμπρό, που κάτω από το φως του ορκίστηκες να μ ‘αγαπάς.
Και αν τα άστρα κρύβουν μέσα τους ευχές δεν τις χρειάζομαι, να ξέρεις. Έχω εσένα.
Σαν ένα κύμα θέλω και απόψε να έρθεις να με αγκαλιάσεις, να μου ξεπλύνεις τις πληγές πριν μολυνθούν.
Αν με ακούς μια καληνύχτα να σου δώσω.
Αν δεν με ακούς πρέπει να αλλάξει αυτό… καταλαβαίνεις.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
