| |
την ώρα που γράφονται ετούτες οι γραμμές
εσύ ίσως ρεμβάζεις πλάι στη θάλασσα
στην ίδια θάλασσα που άλλοτε έπλεαν μαζί
τα ζεύγη των ματιών μας
σαν μεθυσμένα από τις υποσχέσεις του αιώνιου
και σαν ανυποψίαστα για τ’ ό,τι φέρνει ο χρόνος
θα κάθεσαι ίσως στο ίδιο παγκάκι που καθόταν
και κατάστρωνε τα σχέδια της η νιότη μας
εκεί που ονειρευόταν η φιλοδοξία μας
μπροστά της έχοντας μονάχα τον αόριστον ορίζοντα.
Τώρα που γράφω ετούτες τις γραμμές
σίγουρα εσύ ρεμβάζεις πλάι στη θάλασσα
αλλιώς δεν εξηγείται η αύρα η θαλασσινή
που συνεπαίρνει τις αισθήσεις μου
εδώ, ανάμεσα στα δυο βουνά
τόσο μακριά απ’ το πέλαγος …
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
