| |
Της κιτριάς η κόρη
Της κιτριάς η κόρη, προσμένει το αγόρι,
γυμνή αποκαμωμένη, μονάχη αργοπεθαίνει.
Η λάμια αναγαλλιάζει, την τύχη της λογιάζει,
τον νιο θα της τον πάρει, πριν έβγει το φεγγάρι.
Μικρό το παραμύθι, μα η κακιά η νύφη ,
θα βρει το μάστορα της, θε να ‘ρθει κι η σειρά της.
Το πόνο να γνωρίσει, την ζήση ν’ αντικρίσει
κατάματα… Η αλήθεια ανθεί στα παραμύθια.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
