| |
Καλοκαίρι ήταν,διακοπές είχαμε...................................................................................
που στο καλό του ήλθε του πατέρα μου να μου αγοράσει εκείνο το διαστάσεων 50 Χ40
πράσινο αβάκιο ακόμα δεν μπορώ να καταλάβω.Κι ούτε και μπορώ να τον ρωτήσω μια
και έχει συμπληρωθεί δεκαετία από τότε που επιβιβάστηκε στο διαστημόπλοιο για τους
ουρανούς,υπομονή λοιπόν μέχρι που να πάω κι εγώ,αν θυμάται.........................ίσως μου
απαντήσει.
Το τι χαρά όμως είχα κάνει όταν μου έφερε το πινακάκι δεν περιγράφεται,αγόρασα από
την κυρία Σουζάνα ότι χρώμα κιμωλίες είχε κι έπιασα δουλειά.
Βαρέθηκα όμως να γράφω και να μουτζουρώνω συνέχεια με το χέρι.Ετσι ένα δειλινό πέρα
σα την κιμωλία ανάμεσα στα δύο πρώτα δάκτυλα του ποδιού κι άρχισα τα πειράματα.
-Τι κάνεις εκεί? με τα πόδια γράφεις
-γιατί απαγορεύεται?
-και βέβαια..........απαγορεύονται οι βλακείες
-μα βρε μαμά γυμναστική κάνω
-τεμπέλα είσαι κι επειδή δε θες να κουράσεις τα χέρια σου......................................................
-τι λες τώρα δυο χρόνια στο σχολείο με το χέρι δε γράφω?
Δυστυχώς όμως την κλωτσιά από τα αντανακλαστικά μου την έφαγε η γιαγιά που έσπευσε
σαν επίκουρος της κόρης της να μου τραβήξει την κιμωλία απ τα δάκτυλα.
-παλιόπαιδο,σήκωσες χέρι στη γιαγιά σου
-οχι μωρέ μαμά πόδι σήκωσα,κι αυτό χωρίς να το θέλω
Δεν σας περιγράφω τη συνέχεια ,γιατί πιστεύω ότι τη φαντάζεστε.
Θα καταλαβαίνετε επίσης ότι δεν εξελίχθηκα σε ποδογράφο.................μια και δεν συμπεριλα
βανοταν το σπορ στα ολυμπιακά αθλήματα.
Μιά χαρά όμως θα μπορούσα να γίνω τερματοφύλακας(αποκρούοντας μια ζωή τις απαγορε
υσεις του σπιτιού της κοινωνίας ακόμα και των σχέσεων)αλά που μυαλό να βρω κάποιο κα-
λό προπονητή.
Χθες τα ξημερώματα που επέστρεψα στο σπίτι(εντάξει βρε παιδιά.εδώ στο νησί τυπικά τουλά
χιστον υπάρχει ασφάλεια,αν δε βρεθείς ανάμεσα σε ληστές τραπεζών η αν δεν είσαι δεκαπεν
τάχρονο και τραβήξεις αμέριμνο κατά τα βραχάκια)Βρήκα τη μαμά να κάθετε στο μπαλκόνι και
να κοιτάζει το φεγγάρι,πρώτη μου σκέψη ήταν ότι έψαχνε τη γιαγιά να μου προσάψουν καμιά
καινούρια απαγόρευση κάπου μεταξύ ουρανού και γης,το ύφος της όμως δεν μ άφησε περι-
θώρια μεταφυσικής φαντασίας.
-ποιός ήταν αυτός που σ έφερε με τ αμάξι?
της εξήγησα όσο καλύτερα μπορούσα..................................................
-α!!!! μ με αυτόν τα παίζατε κάποτε
-μπορεί να τα παίζουμε και τώρα,που ξέρεις?
-κι ο άλλος στην Αθήνα?τι θα λέει αν το μάθει?
- το έχει μάθει μάνα,μιλήσαμε στο κινητό πριν από λίγο
- και ξενύχτησες το παλληκάρι για να του πεις ότι βολτάρεις μ άλλον?γιατί δεν του έλεγες ότι
είσαι με καμιά φιλενάδα σου?
-δεν είναι χαζό το παληκάρι μάνα,μου έχει εμπιστοσύνη
-δε με νοιάζει τι σου έχει,δε θέλω να λένε ότι η κόρη μου έγινε πουτάνα στα γεράματα
Μη νομίζετε βέβαια ότι πληγώθηκα από όταν ήμουν είκοσι χρόνων γριά με φώναζε...................
να αγριέψω τώρα που κοντεύω κι όλας..........γαιδουριά
Απλά θυμήθηκα την τεχνική της ποδογραφίας και νοστάλγησα να ρίξω μια ποδοσφαλιάρα στη
μαμά κι όχι στη γιαγιά αυτή τη φορά,φορούσα όμως αθλητικά με κορδόνια..................που να κά-
θομαι να τα λύνω.
-
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 8
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
