| |
Κατάμαυροι καπνοί αναδύονται από της Χίου τα βουνά
Ο χρυσός ήλιος έχει σβήσει απ’ τον καταγάλανο ουρανό
Μεγάλη πυρκαγιά καίει του μυροβόλου νησιού τα σωθικά
Κι οι καρδιές μας να θρηνούν και να κλαίνε γοερά.
Τα μαστιχόδεντρα σκελετωμένα, μαυρισμένα και ρικνά
Με λευκά δάκρυα που στέρεψαν απ’ τον απύθμενο πόνο
Τα πουλιά θλιμμένα μες στου ζοφερού τοπίου τον καμβά
Να κράζουνε σπαρακτικά της συμφοράς το χρόνο.
Η θάλασσα σκυθρωπή και οργισμένη να λυσσομανά
Και τα λιγοστά σωσμένα πεύκα να γέρνουν απ’ τ’ αγέρι
Το ποτάμι με αχό μες στον απελπισμένο κάμπο να κυλά
Η νέα πράσινη ζωή θα φυτευτεί με της ελπίδας το χέρι.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
