| |
Ήταν Σεπτέμβριος, του Σταυρού
Κι η γαλάζια θάλασσα μπουνάτσα
Το καράβι μας στη Λίμα του Περού
Κι ένα γλαροπούλι στα παταράτσα.
Στο δεξί του μπράτσο είχε ένα τατού
Και κάπνιζε μ’ απόλαυση τσιμπούκι
Το όνομά του ήταν Άρι Κατμαντού
Και στα σγουρά μαλλιά του λούκι.
Η πατρίδα του ήταν η Μαυριτανία
Και ναύτης τριάντα τέσσερα χρόνια
Τη γυναίκα του την έλεγαν Μαρία
Και την είχε γνωρίσει στην Μπολόνια.
Όταν έληγε η βάρδια του στο πλοίο
Και τ’ αστέρια χόρευαν στον ουρανό
Πήγαινε στην πρύμνη με ένα βιβλίο
Και το ρουφούσε με ενθουσιασμό.
Το πνεύμα του όξυνε με το σουγιά
Τα δίχτυα του στον πάτο του βυθού
Και εγώ ο απαίδευτος έμαθα πολλά
Απ’ το σοφό μου φίλο Κατμαντού.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
