| |
το άρωμα της μέρας χάθηκε ,
το μυστήριο πέπλο της νύχτας καλοσώρισε.
με σκληρές νότες σκαλίζω το σκοτάδι ,
με ματωμένα χείλει πίνω από το ποτήρι.
η μοναξιά δεν κάνει παρέα στην μοναξιά ,
και η αγκαλιά δεν μεγαλώνει με δυό χέρια μόνο.
τα πόδια τρέμουν σε σκοτεινά μονοπάτια ,
και τα μάτια δακρύσουν στον πολύ καπνό.
τα τύμπανα βαράνε σαν κεφάλι πάνω στον τοίχο ,
και οι σκέψεις σαν καλώδια ανακατεύονται.
η ποιήση να με κάνει να θέλω να πάω πιο πίσω ,
από εκεί που άρχισα να νιώθω και να ονειρεύομαι.
δεν μπορώ άλλο πια την γραφική σου ομορφιά ,
δεν μπορώ άλλο πια την ανιδιοτελής μορφή σου.
άλλαξε πια αυτό που λές ότι αγαπάς ,
άλλαξε τώρα την ζωή σου....
αφού δεν το αγαπάς...αυτό λες ,
και πάλι το ξανα λές...
δεν το αγαπάς.
τίποτα δεν μένει όρθιο παρα μόνο αυτό που κουβαλάμε ,
σαν ένας μεγάλος πύργος που κοιτιέται σαν καθρέφτης στο νερό.
ένα ναυάγιο νιώθεις την ψυχή σου σε αυτό τον κόσμο ,
ένα ναυάγιο γεμάτο θαμμένες αναμνήσεις που πεινάνε.
θα μπορούσες να πεθάνεις από τον πόνο ,
μα πια η αξία του σε αυτή την γή για να το θέλουν όλοι ?
σ'αρέσει να αγγίζεις τα όμορφα πράγματα λες μόνο ,
μα πια η αξία τους σε αυτή την γή αφού τα θέλουν όλοι ?
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
