| |
| | Διάλειμμα από σένα (με σένα) |  | | |
Αυτή τη φορά δεν θα γράψω για σένα. Θα γράψω για το Σεπτέμβρη που πάντα με βρίσκει να λιάζομαι ενώ καταβάθος το καλοκαίρι το σιχαίνομαι. Θα σου πω για τις συναντήσεις με γνωστούς που σκάβουν τον τάφο μου εν γνώσει μου, για τους καφέδες που καταπίνω για να απασχολώ τον εαυτό μου, για τη γλώσσα μου που την έχω καταπιεί για να μην ψιθυρίζω άθελά μου το όνομά σου.
Θα σου πω πως πέρασαν ήδη τρεις μήνες και κάτι, πως είμαι ακόμα αρτιμελής, πως αναπνέω δίχως αναπνευστική υποστήριξη, πως οι κρίσεις πανικού λιγοστεύουν. Δεν θα σου πω πως το ημερολόγιό μου με ενημερώνει κάθε πρωί για τον αριθμό των ημερών μακριά σου, πως απ’τη μέρα που ‘χεις φύγει κάνω συλλογή από ρολόγια. Θα σου πω μονάχα πως τη δόξα τελικά πολλοί την μίσησαν, το χρήμα ουδείς. Για την αγάπη μην με ρωτήσεις, εγώ θα κάνω το παν να την μισήσω – ακόμα κι αν χρειαστεί να πληρώσω.
Σου ‘χω πει πως άρχισα εκμάθηση ξένων γλωσσών, πως επιθυμώ να γνωρίσω νέους ορίζοντες, πέρα απ’το δικό σου μονόχρωμο, μονόχνωτο ορίζοντα; Σου ‘χω πει πως μαθαίνω να ξεχνάω χωρίς τη χρήση ουσιών όπως η ποίηση; Πως σιγά σιγά εκπαιδεύομαι στο να ονειρεύομαι μόνο όταν κοιμάμαι; Πως έχω τελικά τις σκέψεις μου τακτοποιημένες σε ράφια και κουτάκια; Πως δεν ροκανίζουν την υπομονή μου εκείνοι οι καρχαρίες που με επισκέπτονταν τα βράδια;
Είμαι καλά σου λέω. Μου λείπεις μόνο τα καλοκαίρια. Το φθινόπωρο χορεύω ερωτικούς χορούς με τα κιτρινισμένα φύλλα. Κοιτάζω τα παιδιά στην αυλή του σχολείου απ’το παράθυρο, τα ακούω να τσιρίζουν και σκέφτομαι πως θα απεχθανόμουν να έχω μια οικογένεια μαζί σου. Πόσο μπαγιάτικη είναι αυτή η ιδέα του ‘ανυπεράσπιστου έρωτα’ που τρέχει κανείς να διασώσει. Αφήνω την ανάμνηση σου να συρθεί στο ξηρό ακόμα χώμα, να παρασυρθεί απ’τους ύπουλους ανέμους. Να φθαρεί λόγω τριβής με το ‘ανώφελο'.
Στην περίπτωση που η ανάμνησή σου δεν πεθάνει, σκέφτομαι να της ρίξω βενζίνη. Θα ανάψω φωτιά με τα σπίρτα της καινούριας μου ζωής και σου το ορκίζομαι πως η εικόνα σου, το χαμόγελό σου, το πανέμορφο χαμόγελό σου θα πεθάνει.
Άλλος ένας μίζερος Σεπτέμβρης να πάρει. Περιμένω το πακέτο που μου ‘στειλες με τα αληθινά φιλιά σου, με τα γλυκόλογα, τις ανθεκτικές υποσχέσεις. Περιμένω εκείνο το φιλμ που ετοίμασες, στο οποίο εξομολογείσαι πως είμαι τελικά η πριγκίπισσά σου, με τις κορώνες μου, τα λούσα μου, τα καπρίτσια, τα έξοδά μου. Τίποτα δεν παρέλαβα κι έτσι επαναστατώ ενάντια στις ανεπίτρεπτες καθυστερήσεις. Δεν επιστρέφονται τα βράδια προσμονής που χαράμισα.
Χαράματα κι εγώ προσποιούμαι πως κοιμάμαι. Ψέματα σου είπα πως πάω τελικά για ύπνο. Ήθελα μονάχα ένα διάλειμμα απ’το δικό μας διάλογο για να πιάσω κουβέντα με τον παλιό σου εαυτό που ακόμα θυμάμαι. Ήθελα μονάχα λίγο χρόνο με μένα. Για να προλάβω να μιλήσω –έστω εικονικά- με σένα.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | | |
|
nadin1974
11-09-2012 @ 12:21 | ....Ηθελα μονάχα λίγο χρόνο με μένα.
Για να προλάβω να μιλήσω-έστω εικονικά-με σένα...
| | monajia
11-09-2012 @ 12:41 | ΕΞΟΧΟ...............................
::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | Μαυρομαντηλού
11-09-2012 @ 18:25 | Σε θαυμάζω που κατάφερες να κάνεις αυτό το ..... διάλειμμα .
Εγώ δεν το έκανα ποτέ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Κι είναι αμέτρητα τα βράδια προσμονής, αλλά για διάλειμμα ,ούτε λόγος!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
::wink.:: ::hug.:: ::hug.:: | | ΑΝΑΜΠΕΛ
11-09-2012 @ 21:31 | Σε παλιούς και καινούριους,
ΕΠΑΝΗΛΘΑ-
ΑΝΑΜΠΕΛ ::hug.:: ::hug.:: ::hug.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
