| |
Κάτω απο το νερό
Όταν ήμουν ένα μικρό παιδί μου άρεσε τα βράδια να κοιτάζω στις εγκυκλοπαίδειες εικόνες των τερατωδών ψαριών που ζούσαν στα βάθη των ωκεανών. Τότε ακόμα δε μπορούσα να αντιληφθώ γιατί, πως αυτό το παιδικό ενδιαφέρον δεν αφορούσε αληθινά τη θάλασσα ως αντικείμενο, αλλά ως σύμβολο, την εσωτερική μου θάλασσα, και τα δικά μου βάθη.
Πάνε πολλά χρόνια τώρα που νοιώθω συνεχώς οτι είμαι κάτω απο το νερό. Όλα στη σκέψη μου είναι ρευστά, σα να κολυμπούν στα βάθη, και εγώ, ακίνητος, παρασύρομαι απο τα πανίσχυρα ρεύματα, και απο τη θέα αυτών των κοπαδιών των ενάλιων πλασμάτων.
Είναι σα να κατοικώ κάτω απο την επιφάνεια, σε μυστικές σπηλιές υποθαλάσσιες. Η πραγματικότητα των αισθήσεων δε με συγκινεί, σχεδόν μου είναι ανυπόφορη, και για άλλη μια φορά, σα να βρισκόμουν κάτω απο το νερό, βλέπω τις μορφές της να φθίνουν και να αλλοιώνονται.
Με την απτή πραγματικότητα με δένουν υποτυπώδεις δεσμοί. Μερικές έγνοιες, κυρίως δυσάρεστες, κάποιες ακαθόριστες ελπίδες, ασαφείς στόχοι. Αντίθετα με το βυθό των σκέψεών μου με δένουν πολύ πιο ισχυρά σχοινιά, που απλώνονται στα μάκρη, τυλιγμένα στο ένα άκρο τους γύρω απο τη μέση μου.
Ορισμένες φορές σκέφτομαι οτι φτάνει μόνο να ακουμπήσω αυτό το σχοινί, και να το τραβήξω έστω και ανεπαίσθητα προς το μέρος μου, ώστε αυτό που βρίσκεται στην άλλη άκρη να αρχίσει ήδη την πορεία του προς εμένα, αναστατώνοντας παρά την αρχική τεράστια απόσταση που μας χωρίζει, ήδη ολόγυρά μου τα νερά.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
