| |
peiraiotissa
13-09-2012 @ 12:33 | Δροσάτο...όπως λέμε κασσάτο????Υπέροχο κουμπάρε!!!!!!! ::hug.:: | | monajia
13-09-2012 @ 12:46 | ΥΠΕΡΟΧΟ..........................
::love.:: ::love.:: ::love.:: | | Ναταλία...
13-09-2012 @ 12:53 | Εξαιρετικό Χρήστο ::yes.:: ::theos.:: ::theos.:: | | Denis
13-09-2012 @ 14:18 | Πάντα λεπτοδουλεμένοι κι ευγενικοί οι στίχοι σου, Χρήστο! ::hug.::
Λίγες μόνο, πάντα καλοπροαίρετες, παρατηρήσεις, που δεν διεκδικούν, φυσικά, το αλάθητο:
1) Διαπιστώνω μια κάποιαν ελαφριά νοηματική αντίφαση στην πρώτη στροφή μεταξύ 1ου και 3ου στίχου, ή είναι η ιδέα μου; (ήσουν πάντα απαθής στον καημό της, αλλά τη νοιαζόσουνα, ήταν, δε, σμιχτές και δροσερές οι αναπνοές σας, όπως ταιριάζει σ' ερωτευμένους)
2) Προσωπική προτίμηση: ασύμμετρες ζωές (αντί ''ροές'').
3) Μια φρεσκάδα... Νομίζω πως δεν ταιριάζει η αοριστία εδώ...
4) ''βλέμματα σιωπηρά'': μάλλον, σιωπηλά... Καταλαβαίνω, βέβαια, ότι χαλάει ύστερα η... παχιά η ρίμα... Όμως, φρονώ πως δεν πρέπει να γίνεται καμμία έκπτωση στην ορθή χρήση της Ελληνικής γλώσσας, προκειμένου να περισωθεί οποιοδήποτε εξωτερικό στοιχείο της μορφής, μηδέ και της ομοιοκαταληξίας εξαιρουμένης... Για την εννοιολογική διάκριση και ουσιώδη διαφοροποίηση μεταξύ ''σιωπηρού'' και ''σιωπηλού'', ρίξε μια ματιά εδώ, αν θέλεις:
http://www.greek-language.gr/greekLang/modern_greek/tools/lexica/triantafyllides/search.html?lq=%CF%83%CE%B9%CF%89%CF%80%CE%AE&dq= .
5) Η ''καμπή'' νομίζω πως θα 'πρεπε να συνοδεύεται από κάποιο, ανάλογο των συμφραζομένων, επίθετο, όπως κρίσιμη, ή ν' αναφέρεται, φερ' ειπείν, στη ζωή σου... Όχι, όμως, να εκτίθεται έτσι... ορφανή... | | teiresias
13-09-2012 @ 14:16 | πανεμορφο.μπραβο!!!! | | nadin1974
13-09-2012 @ 16:43 | ..και σε νοιαζόμουνα,ποτέ σου μη χαθείς
σαν μια φρεσκάδα στις σμιχτές αναπνοές μας!
::yes.:: ::theos.:: ::theos.:: | | Μαυρομαντηλού
13-09-2012 @ 18:29 | Τα σέβη μου στον ποιητή!!!!!!!!!!!!!!!!!
Τη λυπηρή ανάλυση του φίλου DENI, την απορρίπτω πανηγυρικά!!!!!!!!!!!!!!!!!!
όσο για το ''ΣΙΩΠΗΡΑ'', έλεος!!!!!!!!!! μα ακριβώς αυτή η έννοια του σιωπηρού ταιριάζει απόλυτα εδώ. το σιωπηλό δηλώνει απλά τη σιωπή.Το σιωπηρό όμως υποκρύπτει ζωή κατω από τη σιωπή.Υποθάλπει μια φλόγα!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Κι ήρθες και μού ‘πες το δροσάτο «Σ’ αγαπώ»
κει που χανόμουνα στην ρότα την θαμπή μου,
δίνοντας φώς στη σκοτεινή μου ατραπό
και μια ανέλπιστη ελπίδα στην καμπή μου…
-.-ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ !!!!!!!!!!!!!!! ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | **Ηώς**
13-09-2012 @ 18:38 | και μια ανέλπιστη ελπίδα στην καμπή μου…
-.-πατρίδα μου!!!!!!!!ωραιότατον! ::hug.:: | | ο Γέροντας
13-09-2012 @ 18:40 | ::yes.:: ::theos.:: ::theos.:: | | ΑΝΑΜΠΕΛ
13-09-2012 @ 18:55 | ΜΕ ΜΑΥΡΟΜΑΝΤΗΛΟΥ !!!!
ΜΟΥ ΑΡΕΣΕΙ ::yes.:: ::yes.:: ::up.:: | | Denis
13-09-2012 @ 19:07 | Με το συμπάθειο, Μαυρομαντηλού μου, αλλά, από ένστικτο πιο πολύ, επιμένω, παρ' όλο, βέβαια, που δεν είμαι φιλόλογος, ότι ''σιωπηρή'' μπορεί να είναι, π.χ., η παράταση της προθεσμίας υποβολής φορολογικών δηλώσεων, δηλ. εξυπονοούμενη, υπόρρητη, πρακτικά μη ανακοινωμένη επισήμως... Τα βλέμματα, όμως, δεν είναι ποτέ σιωπηρά... Είναι πάντα, κυριολεκτώντας, σιωπηλά, ενώ, μεταφορικά, όταν περιγράφονται με λογοτεχνικούς όρους ως σιωπηλά, αυτό σημαίνει ότι δεν ομιλούν, δε λένε τίποτα, είναι κενά, αινιγματικά κ.ο.κ. ... Αυτή είναι η γνώμη μου κι ασμένως την αλλάζω, αν κάποιος, ειδικότερος σε τέτοια θέματα, μου εξηγήσει που και γιατί σφάλλω... Ακόμα και στην πανηγυρική σου απόρριψη προσχωρώ, αρκεί πειστικά να την αιτιολογούσες λιγάκι... Τέσπα, ο φίλος μου ο Χρήστος ξέρει, ότι, γενικά, τρέφω μεγάλη συμπάθεια προς το πρόσωπό του κι εκτίμηση για τους στίχους του...
Υ.Γ.: Κι αν κάνω δημόσια κι όχι ιδιωτικά αυτές τις παρατηρήσεις, είναι γιατί κι άλλοι αναγνώστες μπορούν να προβληματιστούν π.χ. για τη διαφορετική σημασία και χρήση των επιθέτων ''σιωπηρός'' και ''σιωπηλός''... | | Γιάννης Ποταμιάνος
13-09-2012 @ 20:55 | Κι ήρθες και μού ‘πες το δροσάτο «Σ’ αγαπώ»
κει που χανόμουνα στην ρότα την θαμπή μου,
δίνοντας φώς στη σκοτεινή μου ατραπό
και μια ανέλπιστη ελπίδα στην καμπή μου…
Μπράβο Χρήστο εξαιρετικό!!!
::yes.:: ::yes.:: ::yes.:: | | Kourbi
14-09-2012 @ 10:11 | "λεπτοδουλεμένοι κι ευγενικοί στίχοι". Συμφωνώ. | | CHЯISTOS P
14-09-2012 @ 10:50 | Καλημέρα παιδιά και σας ευχαριστώ για το πέρασμά σας.
Denis, σ’ ευχαριστώ που κάθισες, ασχολήθηκες και ανέλυσες κάποια πράγματα, –μου θύμισες τις παλιές καλές εποχές-.
Μικρές απαντήσεις στις καλές παρατηρήσεις σου :
1. Η αντίφαση που λες, δεν υφίσταται, γιατί η πρώτη στροφή μιλάει για παρελθόντα χρόνο και προοιωνίζει τα όσα λέγονται στην τελευταία.
2. Για το «ροές» έχεις απόλυτο δίκιο. «Ζωές» θα ήταν καλύτερα.
3 …..
4. Ο σύνδεσμος που έβαλες για το «σιωπηρά», δυναμώνει την άποψή μου ότι αυτή τη λέξη πρέπει να χρησιμοποιήσω (που δεν εκφράζεται, αλλά που –φλογερά- υπονοείται…), όπως λέει και η Μαυρομαντηλού. Το «σιωπηρά» έχει και μια δόση ενοχής, κάτι λοιπόν που το κάνουμε αλλά δεν το λέμε..
5. Τέλος, η «καμπή» έχει και το «μου», που ευθέως υποδηλώνει την φθορά μου.
Η καλή μας φιλία είναι δεδομένη Denis, μόνο που δεν ξαναβρεθήκαμε εδ΄ω και χρόνια..
Μαυρομαντηλού μου ήσουν εύστοχη και σ’ ευχαριστώ.
::love.:: | | Denis
14-09-2012 @ 12:56 | Χρήστο μου, αυτό που προσπάθησα να σου δώσω να καταλάβεις, χωρίς, όμως, δυστυχώς, τα εφόδια και την οπωσδήποτε μεγαλύτερη μεταδοτικότητα ενός ειδικού φιλολόγου, είναι πως η ανταλλαγή, σύμπτωση ή σύγκλιση των βλεμμάτων δυο ανθρώπων είναι ένα πραγματικό γεγονός... Είτε υπάρχει, είτε όχι... Ένα γεγονός είτε συντελείται στον πραγματικό κόσμο, είτε όχι... Τα βλέμματα των ανθρώπων είτε συναντώνται κάποτε, είτε όχι... Τη συνδρομή ενός γεγονότος όπως κι αυτό, την αντιλαμβανόμαστε με τις αισθήσεις μας... Επομένως, όταν κάποτε συναντώνται τα βλέμματα, δεν... υπονοείται ότι συναντήθηκαν... Όταν, όμως, συναντιούνται, τότε είτε μεταδίδουν κάποια μηνύματα (χαράς, λύπης, αγάπης, έρωτα κ.λπ.), που τα συλλαμβάνει η κεραία της διαίσθησής μας, είτε όχι... Στη δεύτερη περίπτωση, είναι ''σιωπηλά''... Κάτι σαν tabula rasa...
Όσο για την αντίφαση, δεν την εντόπισα μεταξύ πρώτης και τελευταίας στροφής, αλλά εντός της ίδιας, δηλ. της πρώτης στροφής... Δηλ., αναρωτήθηκα, νομίζω εύλογα, πώς μπορεί να ήσουνα από τη μια απαθής στον καημό της, διατύπωση απόλυτη, αυστηρή και κατηγορηματική, κι εντούτοις, από την άλλη, να τη νοιαζόσουνα, για να μη χαθεί σαν τις δροσερές αναπνοές σας, που έσμιγαν (σμιχτές), όπως (προσθέτω εγώ) σμίγουν οι ανάσες των ερωτευμένων, όταν αυτοί φιλιούνται... Γιατί αυτή την εικόνα μού υποβάλλει ο τελευταίος στίχος της πρώτης στροφής... Τέσπα, τα ποιήματα είναι ανοιχτά σε διάφορες αναγνώσεις/ερμηνείες/προσλήψεις... Όσο για την ειλικρινή κι ανυπόκριτη εκτίμηση προς το πρόσωπο και τους στίχους σου, αυτή δεν έχει αλλάξει, παρόλο που δεν τα 'παμε από κοντά πολύν καιρό... Όμως, έπεται στιχοσυνάντηση, οπότε, αν μπορείς, σπεύσε! ::up.:: | | ΕΛΕΑΝΝΑ
14-09-2012 @ 14:48 | ροές κι αν θέλετε τη γνωμη μου το ποιημα δεν ειναι ερωτικό ...ειναι της συνειδησης το ελεύθερο ταξίδι μεσα στους ηχους της βροχής και η αποδοχή της υπάρξης παραλληλων κοσμων .και λεω ροές γιατι η ανθρωπινη συσταση σε τουτη τη διασταση ειναι νερο και με νερό δυναμωνει και σα νεράκι το πίνει η γη όταν αλλάζει τη συνθεση.Οπως και να χει ειναι αριστουργημα ::4076.::::4076.::::4076.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
