| |
Το νιώθω το μυαλό μου να γυρίζει
τ' ακούω να γλιστράει στη σιωπή
η μνήμη της μορφής σου με ζαλίζει
στην τρέλα σταθερά με οδηγεί
Ένα ηφαίστειο στο στήθος μου φουσκώνει
μαζεύει, τρέμει και βρυχάται τρομερά
φοβάμαι αλήθεια, με πιέζει, δυναμώνει
πόσο θ' αντέξω να κοντράρω τη φωτιά.
Κι όταν θα σκάσει κάποιο κρύο μεσημέρι
μέσα σε κρότους σε καπνούς και σε φωτιές
ποιον θα χτυπήσει άραγε ποιος ξέρει;
Εμένα ή εσένα ή το χτες;
Αμίλητος το τέλος περιμένω
τη λύτρωση που κάποτε θα 'ρθεί
έτσι κι αλλιώς μακριά σου εγώ πεθαίνω
κάποιος μου είπε δεν αισθάνονται οι τρελοί
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
