stixoi.info: Γυναίκα

Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Γυναίκα

			Σύνδεση	Εγγραφή	Πλαίσιο χρήσης
	130374 Τραγούδια, 269363 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις

Γυναίκα

...μια μέρα θα βρέχει και θα πεθάνω από νοσταλγία... (Τ.Λ.)

Γυναίκα

Από τότε που βγήκα έξω απ’ τ’ όνειρό σου όλα με συμπάθεια τα κοιτάζω
Αν έχει λιακάδα στέκω απέναντι απ’ τον ήλιο κι ακονίζω τις λέξεις μου
Έρχονται πολλές σ’ αυτό το προσκλητήριο
Κι αν ξεχαστούν και δεν προλάβουν θα τις μαζέψω αργότερα
Θα τις ξεντύσω και θα κοιμηθούμε αγκαλιά
Με στριμώχνουν λίγο μα πώς να τις αφήσω παραπονεμένες;
Παιδιά - σκυλιά δεν έχω
Πριν κοιμηθούμε παίρνουν κάθε μία από μια μπογιά και με ζωγραφίζουν
Τι κρίμα που δεν με είδες ποτέ ζωγραφισμένη
Γίνομαι απίστευτα πολύχρωμη όταν με στολίζουν οι λέξεις

Αχ, και να σε ξανάβλεπα για λίγο πριν κοιμηθώ και πόσα όνειρα θ’ αρνιόμουν
Όλα τα βάρη σου τ’ αγαπημένα θα σκεπαζόμουν και θα ‘μενα εκεί
Μικρό κυματάκι στην ανάσα σου
Ή τρικυμία αν θα τό ‘θελες
Ή απλά γυναίκα σου

Το απόγευμα περπατούσα και δεν ήξερα αν έρχομαι σε σένα ή αν φεύγω
Γέμισε η πόλη απουσία φθινοπωρινή, βαριά και κίτρινα φύλλα
Που να ‘σαι;
Κάποιοι ανίδεοι κι ερωτευμένοι μπήκαν κατά λάθος μπροστά μου
Τους προσπέρασα χωρίς δεύτερη σκέψη και ματιά
Μέχρι να γείρω κι εγώ στο πάτωμα ωχρή κανένας και τίποτα δε θα μου στερήσει αυτό το πένθος
Ούτε καν εσύ

Έσυρα κάμποσα λαβωμένα βήματα στην άκρη της γειτονιάς
Ίσαμε κει που θα μπορούσαμε να ‘χουμε φτάσει
Δε σε βρήκα
Πήρα γάλα και γύρισα σπίτι
Δε θα το πιω
Όσο μεγάλωσα, μεγάλωσα
Άλλη σιωπή δε θα χωρέσω

Μην έρθεις πριν γίνω χειμώνας
Αν δεν πεθάνω πώς θα μ’ αναστήσεις;


		Στατιστικά στοιχεία
	Σχόλια: 5 Στα αγαπημένα: 5


		Ταξινόμηση
	Κατηγορίες Αταξινόμητα Ομάδα Αταξινόμητα

Επιλογές

	Κοινή χρήση facebook
	Στα αγαπημένα
	Εκτυπώσιμη μορφή
	Μήνυμα στο δημιουργό
	Σχόλια του μέλους
	Αναφορά!

...σκέτη νούμερο...(της μητρός μου)

monajia 21-09-2012 @ 08:02	ΠΟΛΥ ΚΑΛΟ...................... ::yes.:: ::yes.:: ::yes.::
Γιάννης Ποταμιάνος 21-09-2012 @ 09:46	Πριν κοιμηθούμε παίρνουν κάθε μία από μια μπογιά και με ζωγραφίζουν Τι κρίμα που δεν με είδες ποτέ ζωγραφισμένη Γίνομαι απίστευτα πολύχρωμη όταν με στολίζουν οι λέξεις Θαυμάσιο, μπράβο Έφη την καλημέρα μου ::yes.:: ::yes.:: ::yes.::
Σιδερά Αθηνά 21-09-2012 @ 11:42	"Έσυρα κάμποσα λαβωμένα βήματα στην άκρη της γειτονιάς Ίσαμε κει που θα μπορούσαμε να ‘χουμε φτάσει Δε σε βρήκα Πήρα γάλα και γύρισα σπίτι Δε θα το πιω Όσο μεγάλωσα, μεγάλωσα Άλλη σιωπή δε θα χωρέσω " Κάθε βράδυ η ίδια απελπισμένη διαδρομή.. Να πως συναντιούνται των ανθρώπων οι ψυχές. Χαίρε!
Ναταλία... 21-09-2012 @ 12:10	Μην έρθεις πριν γίνω χειμώνας Αν δεν πεθάνω πώς θα μ’ αναστήσεις Δυνατό ::yes.:: ::theos.:: ::theos.::
Βασίλης Μ. 22-09-2012 @ 09:44	"Μην έρθεις πριν γίνω χειμώνας Αν δεν πεθάνω πώς θα μ’ αναστήσεις;" Ο δρόμος προς το χειμώνα,είναι βατός... Το θέμα είναι να υπάρξει κάποιος, που είτε θα τον ψάξουμε είτε θα τον αφήσουμε να έρθει κοντά μας, ο οποίος θα είναι αυτός που θα μας αναστήσει. Θαυμάσιο το ποίημά σου!!!!!!!!!!!

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο