| |
Ηταν μια φορα μια πολη
Που δεν την βρισκανε στο χαρτη
Ητανε μικρη για να ναι πολη
Και αρκετα μεγαλη για να μην ειναι χωριο
Ειχε ανθρωπους που ειχανε ζωη
Που χανε το φως μεσα στα ματια τους
Και ζουσανε εφτα φορες ζωες σε μια
Και ητανε ελευθεροι ολοι τους να ζουνε
Οπως τους αρμοζε σε κεινα τα αγρια βουνα
Μια μερα τους εφερανε με δεμα απο μακρυα
Πως οι μισοι ανηκουνε σε αλλη χωρα
Και αλλοι μισοι σε αλλοι ετσι τους λεγαν τα χαρτια
Και αυτοι το πηραν το μαντατο
Και το καψαν στην πλατεια μια χαρα
Χωρις τις λεξεις και τα ονοματα
Δεν υπαρχει παρα ανθρωπινη χαρα
ξεκινησαν για αλλου μια χαρα
αφου πατριδα δεν οριζεται με πενες σε ενα χαρτι
και αποφασεις οσων ζουνε μακρυα
Υπαρχει μια πολη που δεν οριζεται
Δεν εχει κανεις τους εξουσια
Και ολοι ειναι ισοι και οχι αγρια θηρια
Δεν ειναι σε κανενα χαρτι
Προτιμησαν να κρυφτουνε απο χαρτια
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
