| |
Πώς να μην κλάψω σαν σε δω
και πώς να μην λυγίσω
είμαι στον τόπο σου εδώ
και σβήνω σαν αερικό
που φύσηξε και χάθηκε
από πατρίδας ήλιο
Πώς να μην έχω μια σιωπή
που ματωμένη καίει
για μια γλυκιά αναπνοή
κι ένα φιλί που στέκει
σαν μια ανάμνηση παλιά
που όλο πιπιλάει
την πιο βαθιά μου την πληγή
με πίνει και πονάει
καθώς ερχόσουν ήμουνα
ο φίλος σου που ξέρει
πώς να σου πει καλώς τόνε
και να σε συνεφέρει
με λόγια πάνω στο πιοτό
για έρωτες και πάθη
με δυο μπουκιές ζεστό φαί
και εις υγειά στα λάθη
τώρα εσύ μπορείς να δεις
ότι εγώ πια χάνω
μπορεί να πιεις να φας να ζεις
ότι δεν λησμονάω
κι εγώ μονάχος βρίσκομαι
κρατιέμαι απ’ τις λέξεις
της γλώσσας που με γέννησε
και μ’ έχει σημαδέψει
στον wolfgang
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
