| |
Σαν να τρελάθηκε ο κόσμος μου
και στην επανάληψή του
ακούω Εμβατήρια.
Βλέπω παρελάσεις στα παράθυρα.
Πόδια ανεβοκατεβαίνουν.
Λιώνουν τα κεριά της τηλεόρασης.
Δακρύζει η παναγία μου,
γελάει η παναγία μου
κι έπειτα το βουλώνει.
Η Ανέχεια της
σκουπίζει την είσοδο και μου χαμογελάει.
Η Ιστορία της
με νανουρίζει.
Οι μπότες της πονάνε.
Τα σκυλιά της γαβγίζουν.
(Πάντα γαβγίζουν τα σκυλιά)
Γελάνε οι παλιάτσοι της
γιατί τα χρώματά τους λερώνουν.
Κάτω από τα παπούτσια μου
καίγεται μια σελήνη.
Κανείς δεν ρίχνει ψίχουλα εκεί.
«Οι ψυχούλες πάνε στον παράδεισο,
όχι στην σελήνη….» φτύνει ο διπλανός μου.
….Οι μπότες πάντα πνίγουν
μα τα όνειρα που πεθαίνεις είναι τα καλύτερα»
Συνεχίζουν τα Εμβατήρια
και είναι αστείο που μια θλίψη μας ενώνει.
Το σαρκίο μας γελάει.
Σε λίγο.
Λίγο ακόμη...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
