Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: στ' Αλβανικά υψώματα-δειλού αυτόχειρα
 
Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
130257 Τραγούδια, 269338 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 στ' Αλβανικά υψώματα-δειλού αυτόχειρα
 
01.07΄00΄΄ 28/10/2012

Ήταν θαρρείς κι οι σάλπιγγες, στριγγλίζαν στους ανέμους
κι η σάρκα είτε μάτωνε, ή μαύριζε στο κρύο
και τότες την τυλίγανε, σχισμένους επιδέσμους
κι η πλάτη μας γινότανε, του σύντροφου φορείο

κι άντε σκυφτά να σύρουμε, πίσω τον χτυπημένο
και δίχως μιαν ανάπαυλα, πάλι ξανά στη μάχη,
με το τουφέκι δίπλα μας, μονίμως πυρωμένο,
μια κι ήταν η πατρίδα μας, ο φόρτος μας στην ράχη

κι ήταν πολλά που σκέφτουμαι ,τώρα κι ανατριχιάζω,
το πώς εμείς τα κάναμε, δεν το χωρά ο νους μας
και νοιώθω ως και σήμερα, πως στον χιονιά βουλιάζω,
στ’ Αλβανικά υψώματα, ζητώντας τους δικούς μας,

που μείναν κει ακλόνητοι φρουροί της Ιστορίας ….
– αχ βρε παππού χαλάρωσε, σώπασε μην βουρκώνεις,
ο γρίφος απαντήθηκε, αυτής της απορίας,
το πώς γιατί ως σήμερα ,συ για το χτες ματώνεις….

0205΄40΄΄ 28/10/2012

Σκιές τα όνειρα ξυπνούν και γίνοντ’ εφιάλτες,
κι η Ευρυδίκη μόνη της, ξαναγυρνά στον Άδη,
πικρόχολες αυγές γεννούν, ζωής μαχαιροβγάλτες,
κι όλο το φως της ύπαρξης, της μοναξιάς σκοτάδι

και η φουρτούνα του Νοτιά, μια θάλασσα στα γκρίζα,
αγγίγματα ανάκατα, με ψέματα γλοιώδη
κι η πεθαμένη μου ματιά, δέντρο με δίχως ρίζα ,
σε γη που είναι ψεύτικη, ρηχή κι υποτυπώδη,

κοιτάζεις γύρω σκοτεινός, ο κόσμος δίχως χρώμα
κι ο θάνατος η λύτρωση, απ’ το νεκρό ταξείδι,
να μοιάζεις δήθεν ζωντανός, αλλά να είσαι πτώμα,
κάποιου δειλού αυτόχειρα, που ‘ριξε το λεπίδι,





 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 12
      Στα αγαπημένα: 1
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αταξινόμητα
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

 
ΛΥΔΙΑ_Θ
28-10-2012 @ 01:52
να μοιάζεις δήθεν ζωντανός, αλλά να είσαι πτώμα,
κάποιου δειλού αυτόχειρα, που ‘ριξε το λεπίδι,
Τι να πω και τι να γράψω!!!!!!!!!!!!!! Είσαι καταπληκτικός !!!!!!!!!!!!!
Την Καλημέρα μου Γιάννη ::theos.:: ::hug.::
malkon64
28-10-2012 @ 02:40
Εξαίσιο ..........!!!!!!!!!!!!!!

Καλό Ξημέρωμα και καλή Κυριακή !!!!!!!!!!!!!!!

::up.:: ::theos.:: ::up.::
mipezia
28-10-2012 @ 02:15
::up.:: ::up.:: ::up.::
teiresias
28-10-2012 @ 06:29
και η φουρτούνα του Νοτιά, μια θάλασσα στα γκρίζα,
αγγίγματα ανάκατα, με ψέματα γλοιώδη
κι η πεθαμένη μου ματιά, δέντρο με δίχως ρίζα ,
σε γη που είναι ψεύτικη, ρηχή κι υποτυπώδη, ::yes.:: ::yes.::


καταπληκτικο!!!!!
elsa98
28-10-2012 @ 08:20
κοιτάζεις γύρω σκοτεινός, ο κόσμος δίχως χρώμα
κι ο θάνατος η λύτρωση, απ’ το νεκρό ταξείδι,
να μοιάζεις δήθεν ζωντανός, αλλά να είσαι πτώμα,
κάποιου δειλού αυτόχειρα, που ‘ριξε το λεπίδι,

!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ::theos.::
eythis
28-10-2012 @ 09:53
κοιτάζεις γύρω σκοτεινός, ο κόσμος δίχως χρώμα
κι ο θάνατος η λύτρωση, απ’ το νεκρό ταξείδι,
να μοιάζεις δήθεν ζωντανός, αλλά να είσαι πτώμα,
κάποιου δειλού αυτόχειρα, που ‘ριξε το λεπίδι,......................!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Εξαιρετικά και τα δύο...................!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

καλημέρα
monajia
28-10-2012 @ 12:07
και η φουρτούνα του Νοτιά, μια θάλασσα στα γκρίζα,
αγγίγματα ανάκατα, με ψέματα γλοιώδη
κι η πεθαμένη μου ματιά, δέντρο με δίχως ρίζα ,
σε γη που είναι ψεύτικη, ρηχή κι υποτυπώδη,

::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
ierografos
28-10-2012 @ 15:46
Φιλε μου..και τα δυο ειναι απιστευτα..αλλα θυμησου τα λογια μου..και με συγχωρεις για το θαρρος μα οφειλω να το πω...
Ττο πρωτο ποιημα σου..εαν καποια στιγμη καθησεις και εξετασεις 1 η 2 λεξεις και ειτε τις κοψεις η τις μετατρεψεις, αυτο εσυ θα το νιωσεις {το κανω εγω στα ποιηματα μου..γιατι με το χρονο ωριμαζουμε } αυτο που εγραψες..ειναι τοσο δυνατο..τοσο ευαισθητα αληθινο με μαζεμενη πονετικη ματια και ελειψη ''ζεστασιας'' που πλημμυριζει..που καποτε και πιστεψε με..θα ανηκει αναμεσα στα ποιηματα των μεγαλων ποιητων..
Δεν ξερω τι κανεις στη ζωη σου..μα αυτο το ποιημα...ο, τι και να κανεις εσυ..σε κανει ποιητη. Κι ο τιτλος ολων οσων σου γραφω..ειναι.. ''θυμησου τα λογια μου''
Τα λογια μου ειναι ταπεινα..χωρις κριση προς το γραφτο σου το οποιο ...ειναι...δεν εχω λογια..
Rannia . k
28-10-2012 @ 15:51
Καταπληκτικό ΜΝΗΜΩΝ!!!
Την καλησπέρα μου!!!
::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
pithanos
29-10-2012 @ 00:17
Όλα σου τα ποίματα - και ασχέτως γούστων -είναι μοναδικά, αυτό είναι σίγουρο..
Συχνά, όπως δε μπορούν πολλοί να ακούσουν μία ολόκληρη μουσική συμφωνία ή να την ''χωνέψουν'' με τη μία - θέλει εξοικίωση, συγκέντρωση.. εγώ πολλές φορές φίλε Ιωάννη νιώθω λίγος όχι να σχολιάσω, και να σε διαβάσω.
Κι εδώ το θέμα που προκύπτει ( και δεν είναι αντιφατικό απ το πρώτο που είπα) είναι ότι κάποιοι που γνωρίζουν ότι είσαι κορυφαίος δεν αιφνιδιάζονται πλέον..
Σε μένα έτσι λειτουργεί, άμα μπω να διαβάσω Μνήμωνα, ..ώπα θα διαβάσω Μνήμωνα, τέλος!!!
Ο Ιερογράφος δεν υπερβάλλει αλλά φαίνεται σα να μη ξαναδιάβασε..
Γι αυτό ίσως θα πρεπε που κ που να μπαίνεις και να αναρτείς με διάφορα ψευδώνυμα..
Να ψαχνόμαστε όλοι!!! ::laugh.::
::up.:: ::up.::
ΜΙΧΑΛΗΣ 63
29-10-2012 @ 06:38
Και τα δύο ...υπέροχα !!!!!!!!!!!!!! ::theos.::

Καλημέρα Ιωάννη
ΒΥΡΩΝ
29-01-2015 @ 23:09
::theos.:: ::theos.:: ::theos.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο