| |
| | Στο τρένο |  | | | | | |
Τρίζουν οι ράγες και κοιτάς,
τα δέντρα που περνούνε,
να χάνονται σα φυλαχτό,
και οι πόρτες σε κρατούνε.
Το ραγισμένο βλέμμα σου,
θα το κανα δικό μου,
γιατί έχει η θλίψη ομορφιά,
στο άσπρο πρόσωπό σου.
Στο δάκρυ σου θα πρόσφερα,
την άγονη ψυχή μου,
ρόδα αυτή να έβγαζε,
απάνω στη πληγή σου.
Όπως τα γαλανά νερά,
θεριεύουν στον αέρα,
το δάκρυ σου μου έδωσε,
την αύρα τους σε μένα.
Πως να μυρίζει η δροσιά,
στα δέντρα που περάσαν,
θα έχουν οι χυμοί τους τα φιλία,
που μείναν δίχως μάνα.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | | |
|
monajia
31-10-2012 @ 08:21 | ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΟΜΟΡΦΟ.,,,,,,
::love.:: ::love.:: ::love.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
