| |
Ανέβηκαν μια μέρα στο τραίνο ξαφνικά
με τρόπο διάφανο και όνειρα τελείως
κοντινά
που πιο πολύ θα έμοιαζαν η απόλυτη
στιγμή
παρά της μοναξιάς και του ανθρώπου
η συντριβή.
Αιχμάλωτες ψυχές μαγνήτισαν τραγούδια
θανάτου και έρωτα,ζωής.
Βροχές,βροχές,βροχές
ατέλειωτες στα χρόνια που μαυρίζαν
και μέθη με όριο τον ουρανό
τα μάτια μας γεμίζαν με δάκρυ.
Κυμά αισθήσεων κρυμμένης γης
και όμορφης και μυρωδiές απο άνθη.
Κρίνοι σε απέραντα τοπία γεννούσαν
χωρίς σταματημό μπροστά στη πελώρια
κατηφόρα του ανεξερεύνητου που ζει
στις ανθρώπινες σπηλιές.
Ταξίδι ονόμασαν κάποιοι περαστικοί
απ'τ'άστρα
Ταξίδι ονόμασα και εγώ,
ξένων πολύ ανάμεσα σε στίχους, ήχους
σπαραχτικούς που χάραζαν αιώνια σημάδια.
Σύρθηκαν στα σπλάχνα των σκιών που
αγκάλιαζαν τη σκόνη ενός χαμένου ,μέθυσου
ποιητή,ποιητών εραστών, δαιμόνων και μάγισσων,
στιγμών.
Σε προβολές καλεσμένων αισθήσεων
οι ώρες προχωρούσαν
και οι μεθυσμένοι τραγουδούσαν πως κανείς,
κανείς δεν είναι εδώ
παρά μονάχα εσύ και εγώ μα όμως πολλοί
ζουν σε αυτό το ανύποπτο χορό και ανθίζουν
στις πλάτες των παρατημένων ζωών.
Ανέβηκαν στο τραίνο ξαφνικά με τρόπο διάφανο
μια νύχτα, έλαμψαν στο σκοτάδι κρίνα
που προσφέρθηκαν σε μαύρα ακροατήρια.
Βαγόνια άδεια απο υλικά μα απ'τα παράθυρα
έβγαινε η στάχτη και η φωτιά
Όταν σταμάτησε,
ξεπηδούσαν ξωτικά και μνήμες αιώνιων
αυτοεξορισμένων της αγάπης που σκόρπισαν
στα δάση πνοές μα και ουρλιαχτά.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
