| |
Θυμάμαι ακόμα τη μέρα που σε γνώρισα
Με κάθε λεπτομέρεια λες κι έγινε χθες
Μές στο σκοτάδι σε ξεχώρισα
Σ’ αυτό το φόρεμα που πέταγε φωτιές
Τριγυρισμένη από ανίδεους εραστές
Που δήθεν άνετα πλησίαζαν κοντά σου
Μήπως και κλέψουν από σένα δυό ματιές
Και βγάλουν τη βραδιά στην αγκαλιά σου
Εγώ πιο κει σε μια γωνιά να σε χαζεύω
Και να μαι έτοιμος να σου ζητήσω αυτόγραφο
Λίγο χρόνο απ’ τις στιγμές σου να κλέβω
Να μαντεύω της βραδιάς το υστερόγραφο
Το θάρρος μου μαζεύω από τη μπύρα
Σε πλησιάζω κι ας μην έχω τι να πω
Ένα αστείο της στιγμής ή κάτι δήθεν για τη μοίρα?
Ότι σκεφτόμουν μου φαινόταν γραφικό
Μπροστά σου στέκομαι και να που σου μιλάω
Αφού έχω κρύψει στο σκοτάδι τις φοβίες
Μέσα μου ντρέπομαι μα άνετος γελάω
Κι εσύ γλυκιά ,αληθινή γεμάτη αδυναμίες
Σκοπό δεν έχω μ αυτό το τραγουδάκι
Να σε τυλίξω σε βρώμικα σεντόνια
Θέλω να μου χαρίζεις ένα χαμογελάκι
Όσο περνάνε τα χρόνια
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
